Huzur gözlüm bu aksam birlikte dışarı çıkalım biraz yürüyelim. Yürürken el ele tutuşalım, ellerimiz kenetlensin ve ara ara koluma gir, gir ki İstanbul güzellik görsün. Koluma gir ki gönlüm bayram etsin. Kadıköy iskele sine doğru gidelim ve boş gördüğümüz bir banka yanaşalım. Ben banka oturayım, sen benim ayaklarımın hemen önüne otur. Ben ellerimi senin saçlarınla buluşturup saçlarını okşayayım, sende gözlerini kapatır yüreğimde uyursun. Bir yanda insan sesleri ve koşturmacaları, bir yandan da dalga seslerini duyalım. İnsan seslerine aldırış etmeyelim. Hatta hiç duymayalım bile. Sadece dalga seslerini duyalım. Ve o esnada bende sana yazdığım şiirleri okuyayım. Bir de iki tane simit alalım. Birini ikimiz yiyelim diğerini de martılara atalım. Bizim yiyeceğimiz simidi küçük küçük parçalara bölüp ben kendi ellerimle sana yedireyim. Seni bir çocuk gibi kendi ellerimle besleyeyim. İki sana bir bana diye bitirelim simidimizi. Sonra sen dizimin dibinden kalk ve yanıma otur. Beraber diğer simidi martılara atalım. Tam simit bitince ben sana sımsıkı sarılayım. Hani öyle bir sarılayım ki içim dışım cayır cayır yansın. Gerçi gözlerin varken güneşe gerek duymam. Sonra ben başımı dizine yaslayayım ve biraz uyumuş numarası yapayım. Gerçi sen anlarsın uyumadığımı ama çocukluk işte inanır gibi yaparsın ve bana şarkı söylersin şiir okursun. Olmadı yüreğinde var olan beni bana anlatırsın, bende ninni gibi soluksuz dinlerim kendimden geçerim. Bilirim ki senin dizlerin benim huzurumdur. Bilirim ki senin gözlerin benim baharımdır. Bilirim ki senin varlığın benim varlığımdır. Sonra ayağa kalkalım ve gözlerine bakıp ben sana " Sen benim helalim, sen benim kadınımsın" diyeyim ve alnından öpeyim. Sonra evimize dönelim.
Şimdi söyle bakalım " Benimle çıkar mısın? "

Yusuf BİTİM