- Cumhurbaşkanına
- hükümetlere ve bakanlara güvenmiyoruz
-siyasetçiye ve siyasi partilere ve seçmene güvenmiyoruz

- asker, polise ve jandarmaya güvenmiyoruz.
- yargıya, adalete ve yasalara
- YÖK’ e, üniversitelere, eğitim kurumlarına güvenmiyoruz,
- Doktorumuza, öğretmenimize, eğitim sistemine
- Sanayiciye, iş adamına, patrona güvenmiyoruz
- TRT ve TV ye ve gazetecilere, gazete haberlerine güvenmiyoruz.

- ustaya, kalfaya, çırağa, işçiye ve sendikalara güvenmiyoruz
- esnafa, sanatçıya ve sanatkara
- yerel ve genel yöneticilere güvenmiyoruz.

-annemize, babamıza, kardeşimize, çocuklarımıza
-eş-dost, akraba ve arkadaşlarımıza güvenmiyoruz.

Güvenmemekte haksız mıyız?
asla !..
Neden bu kadar güvensiz bir toplum, güvensiz bir ülke olduk?
Bu da ayrı bir tartışma konusudur elbette.…

Kimsenin kimseye güvenmediği güvensiz bir ülkede yaşamanın ne kadar güvensiz olduğunu düşünerek, kendimize de güvenimiz kalmadı.

2014 yılında yapılan “ Ülkeler ve Güvenlik” konulu detaylı bir araştırmada;
75 ülke içinde Türkiye, güven oranı % 7 ile 69. sırada yer alırken, Danimarka % 70 ile ilk sırada..

Ben sana güvenmiyorum
sen de bana güvenme arkadaş !..

“babanın oğlu da olsa güvenmeyeceksin ”
dememiz de bunun en somut göstergesi değil mi ?



*muzaffer yıldırım