Bir çocuk saflığındaydı.Ne öğretilirse onu aldı ,kaydetti suya yazdı.

Ne olduğunu hep sorguladı.Karmaşaya düştü .Gerçek neydi ,geçmişte yaşanılan deneyimlerden kalan izlersi suya yazılmış olan.


Sustu dinledi,denedi olmadı.Bir şey vardı içinde suyun sesiydi bu.Anlamsızdı çevresine baktığında bir kurulu düzen vardı.Dışına çıkınca boğuluyordu.


Neydi ve neredeydi aradığı şey.Ona şartsız güvense olmuyor.Onu boşverip kendine güvense yine olmuyordu.Her yolu yöntemi denedi.
Başaranlar var gibi görünüyordu.Eğer bu bir ilizyon ve dış dünya onun yansımasıysa başaranda oydu.Peki asıl gerçek neydi.Kaybolmuştu yapmak istedikleri ,gördükleri ve yaşadıkları arasın da araftaydı.

Ne gerçek ne rüya vardı.Hayatı kendi ellerinde ,ruhu başka diyarlardaydı.Gördüğü yaşadığı örtüşmüyordu.


Hastalıklı bir ruhu olduğunu düşünmeye başlamışti.Aykırıydı neydi bu?Neydi su olan derya bilincine çizilmiş olanlar.

O suyun içine ne zaman ve hangi yaşamın da çizmişti bu kayıtları.

Sorumlu kendiydi,her şey bir yansımaydı.İçinden çıkamadığı ise ilizyonda kendini bulup yola devam etmekti
İnanmalıydı en sonuna kadar her şekil de bu hayat bitecekti.Onun o su deryası bilinçten ne temizlediği önemliydi.Ortaksa her şey silerse eğer inancıyla bazı yazılanları kendi değil ama başkaları bilinç deryasında güvenle ilerleyecekti.

Sustu.....
Hep kendini yalnız hissettiği bu ilizyonda yalnız değildi ilk kez tüm su deryası olan sonsuz Bilinçle bütündü.
Öncesen kaydettiği tüm her şeyin sorumluluğunu almış .
Tabiri caizse sürüden ayrılma ve onu sarana güvenmeyi seçmiş ve su deryası bilinçten ,özür dilemiş
On kendini affetmesini istemiş
Ona yazmak için geldiği tüm deneyimler için teşşekkür etmiş.
Onu ve varoluşu çok sevdiğini söyleyerek


Yaptığım yazdığım karmaları silmek için bir şans istemiş ve tamamen ona teslim olup susmuştu.
Bilinç deryası sonuçta bir su gibiydi.Silinirdi yazılan lakin manası ,duygusu oraya kaydedilir.
Tüm evrene yayılır ve hepimizin deneyimi olur.

Bu gün yaşadıklarımız.Gerek soyumun genlerinden,gerek karmalarımizdan bize ulaşır taki o suya bunu unutturacak başmka güzel bir duygu ve maa verene kadar.
Olan herşeyin sorumlusu ben kendimim.
Susup içimideki sorumluluğu bilip onu kabullenmeliyim.
Gülümse di belki de hep aradığı buydu.Denize baktı gökyüzüne ne kadar farklıydılar .Oydu kendisiydi hepsi o yalnız değildi.Sadece oydu.