Kendi Olamayan İnsan;

Kendi olamayan insan hep bir başkasının himayesinde yaşamaya mahkumdur. Başkalarının söylediği her sözü, kendi sözünün üstünde tutar. Bir hiçmiş gibi kendini hep aşağıda görür. Sanki dünya üzerinde tek zayıf insan kendisiymiş gibi. Yaşadıkları hep bir başkasının kopyası. Doğal olan ne varsa hepsini elinin tersiyle itip, Kendini doğal olmayan bir değişimin içine bırakır. Sonrası koca pişmanlık...

Kendi Olamayan İnsan;
Kendi olamayan insan bir tek kendiyle barışık yaşayamaz. Bir tek kendini kırmaktan korkmaz.Çünkü her insan ancak gücünün yettiği kişiyle savaşabilir. Hayır diyemezler. İstemedikleri bir ortamda dahi karşı tarafın istemediği sözleri söylemekten kaçınırlar. Hak ettikleri yaşamın aksine hep değmeyecek insanların kahrını çekerler. Dostu için canını vermeye hazırken, dostunun canını almaya hazır olduğunu görse dahi inanamaz. Aşık oldu muydu? Mesai başlar. Aşık olduğu insanı mutlu etme çabası. Kendi olamayan kadın, Şiddet dahi görse sevdiği adamdan vazgeçemez. Gözüne bir perde inmiştir. Kendi olamayan erkekse aldatılsa dahi vazgeçemez sevmekten. Çünkü hayatı onun elindeymiş gibi hisseder. Bir tür bağımlılık gibi...

Kendi Olamayan insan;
Kendi olamayan insan hüsran içindedir.Yalnız kaldığında her zaman olmak isteyip de olamadığı gibi olurlar. Ağlamaktan utanmayı bir kenara koyup kendine sarılırlar. İnsan kırdıldığı halde bir tek kendisini terk edemez.Dert ortağıdır her insan ruhunda biriktirdiği acıların. Kendi olamayan insan Ölmeye mahkumdur. Yaşamayı hak eden insanlar ölürler...