Sosyalizm,
Yani şu demek ki dayı kızı
Sosyalizm
Senin anlayacağın yani
El kapısının yokluğu değil de
İmkansızlığı.
Ekmeğimizde tuz
Kitabımızda söz
Ocağımızda ateş oluşu hürriyetin
Yahut, başkası yel de
Sen yaprakmışsın gibi titrememek
Bunun tersi yahut…

Sosyalizm
Devirmek dağları elbirliğiyle
Ama elimizin öz biçimi
Öz sıcaklığını yitirmeden.
Yahut, mesela
Sevgilimizin bizden ne şan, ne para
Vefadan başka bişey beklemeyişi…

Sosyalizm
Yani yurttaş ödevi sayılması bahtiyarlığın
Yahut, mesela
-bu seni ilgilendirmez henüz-
Esefsiz
Güvenle
Emniyetle
Gölgeli bir bahçeye girer gibi
Girebilmek usulcacık ihtiyarlığa
ve hepsinden önemlisi
Çocukların ama bütün çocukların
Kırmızı elmalar gibi gülüşü…

Nazım Hikmet şiirinde işte böyle anlatıyor sosyalizmi.

Sosyalizm çok yıpratıldı. Sosyalizm adı altında çıkarılan yapılar ya da kişiler, maalesef otoriter bir düşüncenin temsilcisi oldular. Yani insanların kafalarında da sosyalizm denince bir bürokrasi anlaşılıyor, bir otorite anlaşılıyor, kastlar anlaşılıyor baskılar anlaşılıyor. Yeniden sosyalizme bakmak gerekir. Dünyanın gelişimine onu uydurmak gerekir. Sosyalizmin özünü özgürlüklerle doldurmamız gerekir. Sosyalizm yıpraman adını çağa uygun, günümüze uygun olarak, özgürlüklerle donatmalıdır. Sosyalizmin vazgeçilmez bir şey olduğunu anlatmak lazım. Dünya böyle gitmez. Yoksullukla zenginlik artık koptu gitti. Uçurumlar çok derin. ’Ya sosyalizm olacak dünyada ya barbarlık’demişti, Rosa Lüksemburg. Barbarlık çağındayız. Evet, Amerika’nın yıllık kozmetik harcaması 38 milyar dolar. Dünyada milyarlarca insan aç, sefil. Halbuki, açlık sorununa 13 milyar dolarla çözüm bulunabiliyor. 13 milyar dolar, yani, sadece Amerika’nın kozmetik harcamasının üçte biri kadar bir parayla insanlar açlıktan kurtuluyor.Dünyada 3 milyon insanın geliri, 84 ülkenin gelirine eşit. Buradan barış çıkmaz. Dünya barışı çıkmaz buradan.Bırakın barışı, dünyada savaşlar olanca hızıyla sürüp gidiyor. Bu işte de Amerika başı çekiyor.Ta yüzyılın başından beri Amerika milyonlarca insanı katletti. Somali’den Vietnam’a, Lübnan’dan İran’a , Laosa, Kamboçya’ya, Şili’ye, Arjantin’e...kadar katletmediği ülke insanı kalmadı. Ama dünya insanlığı da bu birikime hazır değil. İnsanlar güçten yana maalesef. İnsanlık bile bile sonunu hazırlıyor. Bu çelişkilerden , bu adaletsizliklerden, bu emperyalist politikalardan dünya barışı çıkmaz. Oysa bu dünya bize ait. Hepimizin bu dünya. Ve bu dünyada 2 milyar kişi aç. Çocuklar ölüyor. Öbür tarafta 780 milyar dolar silahlanmaya harcanıyor. Ve dünya yeni bir barbarlığa doğru gidiyor. Bu durumda büyük usta Nazım Hikmet’in şiirinde söylediklerine kulak vermek gerekmiyor mu? Çok geç olmadan tabii...