Bir arkadaşımız haşarıydık çocukluğumuzda diyor..
Ele avuca sığmazdık,
Rahat durmazdık..
Koşar oynardık,
Düşer kalkardık,
En nihayetinde de bir yerimizi kırardık diyor..
…………………………..

Kırılmadık yerim kalmadı..
Kolum,
Bileğim,bacağım..
Neredeyse tüm azalarım..
Hemen her yerim..
Daha biri tutmadan diğeri..
Biri düzelmeden ötekisi..
Az çekmedik..
Az çektirmedik..
Anamıza babamıza yakınlarımıza..
Aile efradımıza az çektirmedik..
………………………….

Dersimiz defterimiz de aksardı..
İşimiz gücümüz de..
Günlerce okula gitmediğimiz olurdu..
Geçti o günler..
Mazide kaldı..
Hey gidi günler hey..
Ne günlerdi..
Tam yaşamışız,
Hakkını vermişiz..
Sağımız solumuz,
Kolumuz bacağımız kırılsa da acı üzüntü de çeksek iyi günlerdi..
Güzel yaşadık..
Güzel günler geçirdik..
…………………………

İyi geçirmişti arkadaşımız çocukluğunu ama bir yerinde yakınıyordu yalnız..
Bir şeylerin eksikliğinden dem vuruyordu..
Yetersizliğinden..
…………………………..

Soruyorum..
Bu kadar vukuat var,
Bu kadar hadise var peki aile ne yapıyordu,
Anne baba ne diyordu bu işe diyorum..
……………………………

O zaman ilgilenen nerde çocukla ki diyor..
Kıymeti ney ki..
Önemi ehemmiyeti ne kadar ki..
Kim ilgilenir ki..
Sakatlanmışsan kendi haline terk edilirsin..
Bakan olmaz soran olmaz..
İlgilenen olmaz..
……………………….

Hiç mi diyorum..
Hiç diye cevap veriyor..
Sadece yataklarını verdiler..
Karyolalarını..
Onda yattım uzun süre..
Uzunca bir süre..
İyileşinceye kadar..
Ayağa kalkıncaya kadar..
Çarşıya pazara çıkıncaya kadar..
………………………..

Kıymeti yoktu ki çocukların dese de işte ne kadar önemli olduğunu gösteren şeydi bu..
Kendi yatağınızı çocuğunuza vermek..
Kendiniz kuru yerde yatarken ona yaylı olanı tahsis etmek..
Rahat etmesini sağlamak..
Ne büyük fedakarlıktı..
Ne büyük iyilikti..
………………………..

İşte analar babalar..
Büyükler..
Ebeveynler..
………………………..

Biz her ne kadar anlamasak da,
Bilmesek,
Farkında olmasak da,
Onlar bizim için ne büyük fedakarlıklarda,
Ne büyük özveride bulunurlar..
………………………….

Uyutmadan uyumazlar..
Yedirmeden yemezler..
Giyindirmeden giymezler..
Siz rahat etmeden onlar etmez..
…………………………..

Anne ve babalar..
Büyükler..
Ağabey ablalar..
Farkında olmasak da,
Bilmesek de onlar bizim için ne çabalar içerisinde olurlar..





Kemal GÜL
22.05.2015