Derler ki;
Yaşlılar evin bereketidir,
Çocuklar da öyle...
Gerçekten de bir evin huzuru,
Mazinin sessiz dualarında ve
Geleceğin gülüşlerinde saklıdır.

Bazen düşünürüm…
Biz de yaşlandığımızda,
Aynı gözle mi bakacak çocuklarımız bize?
Torunlarımız bizleri anlayacak mı?
Allah hepimize hayırlı ömürler versin...

Yaşam çok kıymetli…
Bir an sonrası meçhul,
İki dakika sonra ne olur, kim bilir?

Babanemden bilirim,
Geçmişi anınca gözleri dolar,
Ömrünü yad ederken
O yılların özlemi süzülür bakışlarına.
Masum gözyaşlarına saklar
Anılarını ve yaşanmışlıkları...

Kim istemez ki geçmişe dönmeyi?
Ben de isterim bazen,
Sırf babama sıkıca sarılmak için…
Sadece ona değil,
Toprağa verdiğim tüm sevdiklerime.

Canım nasıl yandıysa gidişlerinde,
İçimde hâlâ o yangının külleri var.
Bazen bir koku, bazen bir şarkı,
Beni yine çocukluğuma götürür...

Ama ne yazık ki,
Gözyaşları geri getirmiyor kimseyi.
Ben çok ağladım…
Ama gidenler dönmedi geriye...
Meltem Mesture Güven