Bugün güneş benim için doğdu sanki. Daha sıcak ve daha parlak...
Bugün 18’yaşıma giriyorum. Yatağımdan kalktım, penceremi açtım, Komşum Ayşe teyze yine söylenip duruyor tatlı bir dille. Pofuduk terliğimi giyim. Sallana sallana yürüyorum. Gözümün çapakları duruyor hala. Kafamı yavaşca vurdum kapıya. Ama acımadı okadar. Tatlı bir sızı vardı sadece. Lavaboda suyu açtım. Herzamanki gibi tertemiz aktı. Elimi suyun altına tuttum, avuçlarıma dolan suyu yüzüme vurdum. Gecen zaman gibi aktı gitti yüzümden , O ara aynaya bakmak geldi aklıma. Simsiyah olan saçlarım bembeyaz kar gibi gördüm. Rüyamı bu diye çimdik atayım dedim koluma. Ellerim buruşmuş, derimde sarkmış. Yaşlanmışım haberim yok. Belimde az kamburlaşmış. Geri döndüm yatağıma. Bu arada bir bardak suyun içinde takma dişlerim var yatağımın yanında. Sahi gerçek dişlerime ne oldu ki ?
Dökülmüşler birer birer. Ağzımdan çıkan "s" ler "ş" oluvermiş. Takvimimin sayfası bitmiş. uzandım yatağıma,
gözlerimi kapattım. Daldım rüyaya. Bir anda saatimin sesi durdu. Uyanamadım uykumdan. Duru zaman ilerlemiyor adeta. Sonunda ayağa kalktım ben kalktığımda vücudum niye orada?

Anladım sonra duranın saatim değil ben olduğunu. Artık mezarım benim yatağım. Kefenim benim kıyafetim. Mevsimleri de burada yaşıyorum, ilkbaharda açan çiçek, sonbaharda solan çiçek, yazda sıcak toprak, Lapa lapa yağan kar bembeyaz. Bu kadarmıydı benim hayatım ? Fani dünya, geçen zaman yatan adam ve lavabo....