ENGELLİLİKTE NORMALLEŞME NASIL OLUR


Avrupa Engelliler konusunu 1960’lardan sonra tartışmaya başlamıştır. Avrupa’da herhangi bir engelli birey ve Avrupa toplumu engelliliği gurur duyma ve farkındalıklarla barışık olma olarak görmeyi hazmetmiş, kabul etmiş, toplumda da bu oturmuştur.

Amerika’da da 1990’lardan sonra engelliliğin herkesçe kabul edilmesi ve yeniden a’dan z’ye tekrar gözden geçirilmesi söz konusu olmuştur.

Türkiye’de ise maalesef engellilik çok geç tartışılmaya başlanmıştır. Hukuksal,siyasal,ekonomik,sosyal ve kültürel düzenlemelere 2000 yılından sonra geçilmeye başlanmıştır. Yani Türkiye Avrupa’nın 40 yıl gerisinden gelmektedir. Ortadoğu ülkeleri de maalesef Türkiye’nin 30 yıl arkasından gelmektedir.



Engellilikte normalleşme aşaması 3 aşamadır;



1- Ben özürlüyüm-den- Ben engellİyim-e geçme

2- Toplumun anormal Engelli bakışı yerine engelliliğin normal düşüncesinin toplum zihnine oturmasına

3- Engelliliğin normalleşmesinden sonra engelli olma ile gurur duyma ve farkındalıklara saygı duyma aşamalarıdır.



Türkiye maalesef bu aşamaların daha 1. maddesini aşamamıştır. Hala toplumda özürlü-sakat kelimeleri kullanılmakta engelliler rencide edilmektedir. Türkiye’nin normalleşmeyi yakalayabilmesi için A’dan Z’ye engellilik konularıyla ilgili eğitimden geçirilmesi gerekmektedir. Aynı alfabenin öğrenildiği gibi engelliliğin de ne olduğunun toplumca uygulanması ve aynı yangın-deprem tatbikatları gibi engelliye nasıl davranılmalı uygulamalı olarak bunlar yapılmalıdır. Bırakın Türkiye’de engellilik ile guru duymayı Türkiye’de farklılıklara saygı duyma dahi çok geridir. Esasında görgü kuralları çerçevesinde birbirimize ve farkındalıklarımıza karşı saygı duyma parantez içinde ‘’Saygı’’ dersi dahi eğitime konulmalı. Maalesef saygı konusunda kadına,engelliye yani insana karşı çok kabayız.

Ne zaman farkındalıklar karşısında saygı-sevgi-hoşgörü eksenine girdi Türkiye işte o zaman doğru yola girecektir.