Sadece deliler ve yalancılar aynaya bakmaya cesaret edemezler.Birinciler cesareti olmadığı için yüzleşmeye,ikinciler kendilerini görmek istemedikleri için tam da oldukları biçimde..Aslında ,her ikisi arasındaki ortak küme, olmak istedikleri birilerini-sonrasında-sonsuza dek kaybetme korkusudur.Bazıları da,aynayı önemsemiyorum derler.Onlar,en korkak tavşanlardır şahsen..Ayna bize,bizi yansıtır.Var oluşumuzu fark edebileceğimiz ,tek nokta da orasıdır.Seninle dost olabiliyorsan,herkesle dost olabilirsin.Seninle kavgalıysan ,yine orada el sıkışabilirsin.Ki,önemlidir bu tür şeyler.Kim kendisinin farkında olmadan,kırıklarını toplayabilir.Kim ,kendisine güvenmeden önce bir diğerine güvenebilir.En önemlisi de,kim kendine faydalı olmadan,kendiyle barışmadan birilerine,merhaba diyebilir yalansız,riyasız..Kim,kimi sevmeyi başarabilir kendini sevmeden önce.Kim baş edebilir,düş kırıklıklarıyla,kendine güvenmeden evvel..Sormak isteğimiz varsa,aynalar en kolay yanıtları verir bize..Pamuk prensesin üvey annesinin aynası ,asla sıradan bir masal figürü değildir.İyi veya kötüyü tercih edebilmemiz aynaların sesine ne kadar kulak verip vermediğimize göre değişir..