yaşam bizleri ne kadar da acımasız yapıyor.olmayacak şeyleri yapacağımızı hayal ediyoruz.
konuşuyoruz bir arkadaşla.anlatıyor işte.yaşça büyük erkek kardeşine kızgın.ondan intikam almak istiyor.aklınca da bulmuş.ölmüş olan babasının evinde yıllardır kalan kardeşine mahkemeye verecek.kira parası isteyecekmiş.en aşağı 20 bin Tl. alırım diyor.
o anlatıyor ben dinliyorum hep...
soruyorum bu arada onun nefes almak için soluk aldığında.çünkü
makineli tüfek gibi anlatıyor,konuştuklarını takip etmek mümkün değil...
annen diyorum,annen sağ değil mi?
kafasını sallıyor...
evet diyor...sağ...ne alaka?
yavrum diyorum,annen sağ iken sen yapamazsın bu işleri...
neden diyor,neden yapamam?
yapamazsın...kanunen elbette yaparsın ama kazın ayağı hiç de öyle değil...
şaşkın şaşkın bakıyor bana...
neden diyor...neden?
gülüyorum bende...
ağabeyin diyorum yollar anneni üstüne...kaldıramazsın annenin sözlerine...oturursun kıçının üzerine...
dinlemem diyor annemin sözlerine...
kafamı kocasına çeviriyorum...kayın validen senden istese,eşini mahkemeden çeksin davasına dese ne yaparsın?
gülüyor kocası...
ben diyor,eşimin malından bir şey istemem.karısına bakamamış ta ölmüş kayın pederinin mallarına göz dikmiş dedirtmem kendime!!!
eşine dönüp,yeniden gülüyorum...
işte diyorum baştan kaybettin her şeyi...
bu sefer de eşiyle tartışmaya başlıyor kadın...
insan baştan kaybedeceği davayı hiç başlamamalı...

candan
1.3.2015
pazar-00.35
izmir