Tek kişilik Oyun

Tek kişilik bir oyundur hayat. Tek başına yaşarsın acıları, hüzünleri ve farkına varamadığın mutluluk anlarını. Tek başına midene kramplar girer, başın davul olur. Tek başına renkler kaybolup dünyan grileşir ve tek başına vücudunda sessiz depremler olur. Yoktur elinde o hep olmasını istediğin, masalımsı sihirli değnek. En kısa soluklu kurtuluş şişelerin içindeki sarhoşluktur...İçersin her yeni şişenin dibine kadar. İçtikçe baş ağrın daha çekilmez olur. Bu sefer daha çok içersin tanımadığın insanlara her akşam en iyi dostum derken... Daha çok içersin tanımadığın vücudlara her gece sevgilim derken.... Ama sabahları o uyuşukluk ve o sarhoşluk geçip, baş ağrın daha da arttığında yanındaki çıplak teni tanımaz, cepteki numaraların kimlere ait olduğunu çözemezsin. Var olabilme isteğinin yok olma korkusuyla törpülendigi o an körleştiremediğin gözlerin tüm çıplaklığıyla görür gerçeğini; artık sürü içinde yapayalnızsındır. An inandığın palavraları bir rafa kaldırıp kendince var olabilmek için, tüm içtenlikle yüreğini sorgulama, acılarını, hüzünlerini, mutlulukları kısaca seni sen yapan duygularını belgeleme anıdır. Ya bir kağıt bir kalemle , tüm bedelleri ödemeye razı olarak dönüşü olmayan yazma seyahatine çıkar, ya da dua ederek yazgısal sonunu beklersin.

Nisan