Yaşadığın müddetçe dünyada olma cimri. Ağlayan yetimlerin gözyaşlarını dindir. Kalû belâdan beri Yüce Allah’ın emri. Her zaman ve her yerde yetimleri sevindir.
Kolsuz, ayaksız, kanatsız kalmış bir kuş gibidir yetim. Ağlar, yanaklarında kurur gözyaşı. Acıkır, midesinin açlığını hisseder kendisi. Duvar diplerinde çizer, yalnızlığın resmini. Boynu bükük olmayı en iyi onlar bilir. Masumiyet en çok onlara yakışır. Şefkate en çok onların ihtiyacı vardır. Zemheride sevgisizliktir onları üşüten; soğuk değil.
Gözlerim sulanır yüreğim kanar. Bir yetim gördüğüm zaman. Ağlamasın diye gayret ederim. O ağlarsa ben de yanar tüterim. Bu yetim yavrular göz nurum olur. Sevinçleri benim sürurum olur. İçimde bir kandil, bin ışık yanar. Elimi başına sürdüğüm zaman. Onları okşamak onurum olur. Ona kimsin diye sorduğum zaman. ’Babam yok’ derse biterim. Sevgisiz gönlünü sardığım.