0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
835
Okunma
Bir kelime düşer zihnine. Sancılar, keşkeler, ahlar, vahlar yoldaş olur gideceği yere; kayar gider kalbine... Bir kelime, cümle olmak ister, bilir gece uyumayanlar. Zihinde canlandırılır ölenler... Kaypak bir gülüş saçar ay ışığı kırıklıklara, çıkmaz yollar açar sorgulara. Bir "neden" ararız her seferinde. Daha fazla kanamamak için bir nedenle kandırırız kendimizi. Belki de’ler avutur yorgun göz kapaklarımızı, gecenin bilmem kaçında yumarız gözlerimizi. Bir umutla açılır kepenkler sonra. Belki yine deriz, belki yeni... Bilirler gece uyumayanlar, bir kelime, başlı başına bir bilmecedir.
Selim Akgün
