Bu gece tanrı erken uyuyacakmış. Dua etmemi istemedi. Zaten daha öncelerinde yarım yamalak dinliyormuş beni. Dalarken uykuya kaçırdı ağzından. Fazla haz almaz olmuş benden, isteklerim bitmiyormuş birazda sıkılmış öyle dedi anlayacağım dilden. Sonra sen aradın, kırgındım tabi biraz susarım anlarsın sandım. Fazla uzun sürmedi arama düştü. Aynı tanrı aramayı düşürmüş olmalı benim bir suçum yok ve beynine telefonu benim kapattığım duygusunu yerleştirende odur büyük ihtimalle. Hem elim doluydu çekemedim ekran resmini. Yine o planlamış olmalı ; hiç alışveriş yapmayan babamın alışverişini, poşetler dolusu yiyecekler ordusunu. Bu arada Telefonumun şarjı az dayanır oldu bugünlerde. Telefonu pil tasarrufuna alınca bir çok program pasifleşiyor, whatsapp iletilerinide göremiyorum aynı sebeple. Lumia’yı tasarlayan adam da tanrıya yakın olmalı. Yoksa neden göremeyeyim ki yazdıklarını. Ben bu kadar alengirli işlerin adamı değilim istesemde yapamam. Birçok olgu zaten benden ziyade benden değil. Haşa tanrı mıyım ki gireyim böyle şeylere ? Sadece ortada uğursuz bir rüzgar var ve hafiften yağmur çiseliyor şimdi Doğa olayları da Mikail’in elinde. Bulutları şekilsizce gökyüzüne koyanda o. Biraz şekilli olsa aklıma gelmeyecektin, hepsinin farkında zaten Mikail, sonuçta o da tanrının bir adamı. Bana kızma olmuyorsa, vardır tanrının bir bildiği. Yine de rüzgara direnirim uçan balon halimle. Sen iste yeter ben köşe kapmaca oynayım istifimle. Şayet tanrının her yerde gözü varsa kalbimde saklanan senden de haberi vardır işte bu yüzden sobelemiş olabilir bizi. Vardır yine bir bildiği, yoksa yazdırmazdı bunları bana bozardı telefonu,okutmazdı sana kitlerdi sim’i.

Mehmet Ali Orhun