öyleydik işte ,, birbirimizin canı alacak kadar yakın, birbirimizden intikam alacak kadar uzak ? sahi neydik biz ? bir bilmece miydik ? yoksa insanların diline düşecek kadar kıymetli mi.. herşeyi bir kenarı atmak geliyor içimden , soğuk bir cadde ortasında ,koluna girip sadece kalbimi ısıtmak ,, zor olmasa gerek .. ama neden bu gurur neden bu kibir .. oysa kibirli olmamam gerektiğini en baştan öğretmişti,dedem..eskileri açıpta hesap soracak gücü kendimde bulamıyorum .. aslında bizim sevgiyle aramıza giren, tek şeydi ;zaman .. inanır mısın bilmem ama senden nefret edecek kadar dahi birbirimizle vakit geçirmedik.. ne bileyim çay tabağının üzerindeki parmak izi bana ait olsun isterdim...bir çay içimlik bile yan yana olamadık biz .. ondan dolayıdır belki hiçbirşeyi sorgulamadan kalan günlerimde seni sevmek istiyorum,, çünkü hayat senden nefret edecek veya seni sevecek kadar uzun değil biliyorum..hiç bari kısacık hayatta birşeyler becereyim de seni seveyim.. tabi bu olur mu bilmiyorum ,,, birbaşına adım atmak her ne kadar alışkanlık yapsada ,hep yormuştur beni..