Herşey evlerinin kenarındaki küçük sokağa dönmekle başladı hayatımda..Her çıktığında gittiği yol , adımlarındaki acelelik ve yürürken çıkardığı ayak sesleri dikkat çekiyordu .. Ve ayrıca gözleri hep yoldaki taşları izliyordu.. Oda bunu istiyordu belkide.. Ben burdayım demek istercesine adımlarıyla sesler çıkarmak..Aslında bu hareketlikik ona yaklaşmamam gerektiğini daha en başından gösteriyordu .. Bunları düşünüp aynı zamanda onu izlerken birden irkildim .. Yerde bir kuş su içiyordu sokağın en başında , o telaşlı insan hergün gittiği yolu değiştirerek diğer sokaktan yürüdü yine aynı tempoyla .. Belliki yerde su içen kuşu rahatsız etmek istememişti.. Merakım iyice arttı , bir kuşu rahatsız etmeyen insanı kim oluyorduda bu kadar rahatsız ediyordu .. Günlerce kafamda bunu düşündüm ,, bu koca haksızlığı ..Baktım izlemekle birşey geçmiyor elime , kendimi sokağa attım , aynı hızla ve tempoyla düştüm peşine .. İlk olarak yaşlı bir kadının yanına gitti , kadın ona birşeyler anlatıyordu hüzün dolu gözlerle .. o da sabırla dinliyordu kadını ; oturuş şeklini bile değiştirmeden , anladığım kadarıyla kadıncağzı kırmamak sebebiyle.. Bir kaç saat bekledikten sonra kadının tek katlı bahçeli evinden ayrıldı .. ve yine aynı sokak ve aynı taşlarla yüzyüze geldi..Birşey farkettim, kadının ona bakarkenki hüzünlü yüz ifadesini o da taşlara gösteriyordu .. Ve sokakakta ilerledikçe o hüzün yerini daha ılımlı bir yüz ifadesine bırakıyordu.. adımlarında ki telaşlılık yerini daha sert ve kararlı adımlara bırakıyordu .. ve o an anladımki, o ; kadını dinleyecek ve ona gücünü verecek kadar sabırlıydı .. taşlar ise ondan daha sabırlı..