Paraşütçülük hem zevkli hem de riskli bir meslek ve görev. Paraşüt malzemeleri hem sağlam hem de işlevselliği yüksek ve test edilmiş malzemelerdir.

Bir istatistik vermek gerekirse paraşütçünün ölümlü kazaya uğraması olasılığı onbinde birdir. Başka bir deyişle paraşütçülük karayolunda, demiryolunda veya denizde seyahat etmekten çok daha güvenlidir. Paraşütçülükte en önemli unsur zamanlamadır.

İstatistikler bir tarafa talihsizlik insana musallat olduğu zaman kaçınılmaz olarak “insanın ters giderse işi, muhallebi yerken kırılır dişi” durumu yaşanır…

Atlatıcı öğretmen olan astsubay ilk atlayışını yapacak olan Karadenizli bir askere uçak havada yol alırken son denetim ve hatırlatmaları yapar:

- Heyecanlanma aslanım, senin için çocuk oyuncağı, sen memleketinde çok ağaca tırmanıp yere atlamış bir delikanlısın, bu da böyle bi şey işte, annenin kucağına atladığın düşün, heyecanını kontrol et.

Uçağın kapısından çıktığında çeneni göğsüne bastır, 121, 122, 123, 124 sayılarını saydıktan sonra yukarı bak. Paraşütün açılmış olmalı.

Baktın paraşütün açılmamış o zaman yedek paraşütünün ipini soldan sağa çek yedek paraşütün hemen açılır.

Baktın yedek paraşütün de açılmadı. Yapacağın tek şey ellerini açıp Hz. Meryemin ismini anarak onun yüzü suyu hürmetine sana yardım etmesi için Allaha dua et der.

Asker anlatılanları heyecan ve korku dolu bir ruh hali ile dinlediği için pek anlayamaz.

Yer ekibinden gelen onay üzerine seri atlayış başlar. Önce komutan atlar, on onbeş saniye sonra asker atlayışını yapar. 121, 122, 123, 124 sayılarını saydıktan sonra yukarı bakar. Paraşütü açılmamış hızla yere doğru iniyor heyecan ve korkunun etkisi ile yedek paraşütün ne işe yaradağını, nerede olduğunu, nasıl çekileceğini unuttuğu için çaresizdir. Daha önce atlayan astsubayın yanından geçerken birden onun kendisine ettiği tenbihâtı aklına gelir.

Asker:

- Komutanım hakkını helal et. Hele bi daha de unuttum ben oni. Uçakta dediğin o hatun karinun adı ne idi der.