Dışarıda lapa lapa kar yağıyor,ve ben camın önüne oturmuş çayımı yudumluyorum....Hava gri, odun kokusu evi sarmış, soba çıtır çıtır ses çıkarıyor.... çocukluk anılarım canlandı.

Zonguldak Fener ilkokulunun arkasında, yokuşu çıkınca müstakil bir evde oturduğumuzu hatırlıyorum.

3 veya 4 yaşlarında olmalıyım.

Sabah annemin o tatlı, melodili sesi kulaklarımıza gelince sevinçle uyanırdık..

-Her tarafta kar var,
Beyazlara bürünmüş hep dağlar,
Kuşcağızlar tiril tiril titreşirler,
Her dam saçak buz tutmuş soğuk var.

Annem: Ne yumuşak, nede ak, görünce biraz sıcak, eriyip su olacak, derdi..

Sobanın üzerinde kızaran mis gibi ekmek kokusu, yumurtalarımızın rafadan oluşu...

Babam eve gelince dünyalar bizim olurdu..Sarışın, yeşil gözlü, boylu poslu bir adamdı babam..Nazım Hikmet gibi saçlarının üstüne biryantin sürer, tarağın tersi ile şekil verirdi.

Annem radyoda ADAMO nun Tombe la neige şarkısının Türkçesi HER YERDE KAR VAR’ı duymuş babamdan plağını istemişti..Babamın hemen o akşam plağı alıp anneme getirişi ve annemin sevinci görülmeye değerdi..

Ablam İlkokul 1’e gidiyordu ve ben okumaya çok özendiğimi hatırlarım. Ablam ders çalışırken başından ayrılmaz onu izlerdim..ALFABE nin ilk satırlarını ezbere okurdum..Ablam benden 3 yaş büyüktür..

Gecenin sessizliğini bozan kalın bir adam sesi
- Bozaaaaaa....bozaaacııı..
Korkup yorganı kafamın üstüne çekerek saklanırdım.

Evimizin nüfusu her yıl artmaya devam ediyordu. Kızkardeşim Gülbin den onbir ay sonra İlk erkek kardeşimiz dünyaya geldi.

Evde bir sevinç, bir telaş..Babam evin tam ortasına dikdörtgen şeklinde bir beşik tarzı salıncak kurmuştu..eee kolay mı, onca kızdan sonra oğlunun olması..

- Pencereden dışarıya baktım. Yoğun bir şekilde lapa lapa kar yağıyor, alıp götürüyor beni çocukluğumun neşe dolu, annemin, babamın olduğu, mutlu olduğumuz yıllara..


Aylin AKGÜN