Aşık korkak, korku âşığın dalı; aşk bahçesinde... "Ya sevgili incinirse", düşüncesi âşığın telaşı... Yoksa, ondan daha cesuru aransada bulumaz âlemde... Amma âşık korkak, aşk seferinde...

Sevgi korkunç...Sevginin şiddetlisi olan aşk daha korkunç... Aşk yücelerde zira... Tehlike yükseklerde daha fazla... Bir ayağı kayarsa âşığın... Sonu felaket... Aşk yolunda felaket korkusu bulunmayan kişi âşık olur mu?...

Aslanlar ile dost olan âşık, sevgilinin eteği dibinde cansız kuş... Yâr, " N`oluyor?" diyecek olsa, kabri kazılır eteğinin dibine, âşığın... Âşık o kadar korkar sevgiliden... Bir kaşını çatsa, kaçacak yer arar... Bin yıl düşünür aceb ne kusur ettim diye... Âşık korkar sevgilinin tek bir nazarından dâhi... Amma korku, âşık için hoş... Herkes kaçsa da korktuğundan, sevgilisinden korkan âşık O`na doğru koşar...

Korku, âşığa ötelerden sarkıtılmış ip... Korku, yücelere çıkmak için uzatılmış merdiven âşığa... Korku, her anı bile bile yaşamak... Korku, "sevgili yaptığımı beğenir mi" diye sormak kendi kendine... Korku, âşık namına aşk ateşine atılan koca tomruk... Korku, başını kaldırmamak yukarı... "Ya çarparsa gözlerim bir mahrem duvara" endişesi... Korku aşk`ın güzel sığınağı... Âşığın barınağı... Sevgili dışındaki herşey ile arasına çekilen büyük örtü...

Korkusuz âşık olmaz... Âşık korkmadan aşk bağına dalamaz... Diyor ya şâir:

"Aşk korkuya peçedir, korku da aşka perde,
Allah`tan nasıl korkmaz, insan O`nu sever de..."