Sabaha karşı
Sabah ezanı okunmak üzere
Sessizlik var
Sessizliği denizin sert dalgaları bozuyor
Hafif birde rüzgar var
Boğaz köprüsünü seyrediyorum
Temiz havayı içime çekiyorum
Tarifi imkansız
Sessizliği bir sarhoşun narası bozuyor
Belli ki çok içmiş
Birde gece kulüplerinden,diskolardan ve pavyonlardan gelen müzik sesleri
Moralim bozuluyor
Sultan Ahmet cami in de sabah ezanı okunuyor
Namazı kılmak için abdest alıyorum
Caminin avlusunda yaşları 15-16 olan iki çocuk
Ellerinde poşet ağır bir koku belli ki tiner çekmişler
Namazımı kılmak için camiye girdiğimde biri imam benimle beraber 3 kişi daha var...
Bir saf bile etmiyoruz.
Dört kişi Namazımızı kılıyoruz.
Camiden ayrılıyorum çocuklar yine orada kendilerinden geçmişler
Yanlarına gidiyorum sesleniyorum ama nafile
Vapur iskelesine doğru ilerliyorum.
Bir düşünce alıyor beni
Kendi kendime konuşuyorum
Niçin,Neden,Nasıl sorularını soruyorum.
İstanbul’la konuşuyorum
Ey İstanbul nasıl bu hale düştük biz diyorum.
İstanbul ağlamak lı, ben ağlamak lı
O Yüce şehir İstanbul cevap veriyor
Beni senin ceddin Fatih Sultan Mehmet Han Hz.leri muazzam ordusuyla fethetti.
Bir çağ kapandı.
Yeni bir çağ başladı.
O ve diğer bütün Sultanlar beni Camilerle, Kubbelerle, Medreselerle, Saraylarla, Hanlar la , Hamamlarla, külliyeler le, çeşmelerle süslediler.Ben bir tarih şehri oldum dedi.Camiler doluydu insanlar camilere sığmıyor yollarda cemaate katılıyorlar dı dedi.
Daha sonra bir zaman sonra yeni nesil senin neslin geldi.Barlar, pavyonlar, diskolar, genel evler gibi binalar yaptı.Bunlar çoğalırken diğer yerler boşaldı.Kadınlar yarı çıplak gezmeye başladı dedi.
Durdum ve düşündüm İSTANBUL haklıydı.
İstanbul ağladı
Ben ağladım.