Borca alışmış insanlar vardır çevremizde. Hayatta iken, içmeyi seven, son olarak da ecel şerbetini içerek aramızdan ayrılan kalender-meşrep bir arkadaşım "borç para alamazsam" uykum gelmez.” der ve alacaklı imiş gibi borç isterdi.

Cebini el parasına, sırtını el hırkasına, midesini el lokmasına alıştıran insanlar için borç istemek pek de sıkıntılı bir durum değildir nasıl olsa; bu ister para borcu olsun, ister minnet borcu...

İhsan, arkadaşı Cemilden alışmış sık sık borç para istemeye. Cemil, borç vereceği zaman oturduğu minderin altından parayı alıp İhsana uzatırken:

-İhsancığım borcunu ödemeye karar verdiğin zaman getir, minderin altına koy der.

İhsan ihtiyacını giderir. Üç beş gün sonra parayı getirip minderin altına koyar. Aradan birkaç ay geçince İhsan Cemilden sokak ortasında borç para ister:

-Minderin altından git al, borcunu ödemeye karar verdiğin zaman getir minderin altına koy der.

İhsan yine ihtiyacını karşılar bir ay sonra parayı getirir minderin altına koyar.

İhsan borç almaya alıştığı için aynı kapıyı yine aşındırır. Cemil bahçede iş görmektedir. Hoşbeş, hal hatır derken İhsan yine borç para için geldiğini söyler.

Cemil:

- Görüyorsun meşgulüm zahmet ama olacak minderin altından alıver, borcunu ödemeye karar verdiğin zaman getir minderin altına koy der.

Bu kez İhsan aldığı borcu ödemez/ödeyemez aradan altı ay gibi bir zaman geçince tekrar borç almak için Cemil’in kapısına gelir. Cemil akşamüzeri olduğu için koyun, kuzu, inek, dana işleri ile çok meşguldür.

Cemil:

-Minderin altından al. Borcunu ödemeye karar verdiğin zaman getir minderin altına koy der.

İhsan içeri girer bakar ki minderin altında para yok, hemen geri döner Cemil’e:

- Ya hu Cemilciğim minderin altında para filan yok.

Cemil:

Nasıl olur? Minderin altını bir ben, bir de sen biliyorsun? Eğer önce aldığın borcunu ödedinse minderin altındadır. Git bir daha dikkatlice bak, minderin altındakinden başka sana verecek param benim yok der.