hukuk camiasında hukuksuzluk yapanla kendi ormanına baltayı vuran iğrenç bir model oluşturma olgusunu kurma peşinde gidenlerin ta kendileridir..
gün gelecek soluksuz bir şekilde kendi objelerinden yoksun bir hale gelecekler...
bilinir ki
diyalektiğini sentezden yoksun oluşturulmuş bir yapı imgesi olmayan şiire bir benzer. nasıl ki aşksız şiir bir tuzak kendi haritasına sentezide boş ve anlamsız argumanların yol sözcülüğünü yapar ve onsuz yasam geliştirilemez..
bilgilerin hûcum edilesi gürültüsünde şişirilmiş vücutta baba kılıklı mevcut düzeni iyi çözümlemeden gürültüyü sona erdirmek önünü tıkamak imkansızdır.
bu mevcut düzende karşılıklı anlayışı kendi değerleriyle empati kurulan anlayış meydana getirir ki bu da kendi barışık duygularında büyütülen bir toplumsal bir dünyanın mevcut olması
o yüzden kişisel olarak vicdana hükmeden dürüst rasyonel ve topluma hizmet etmeyi ilke edinmiş bir duyguyla yetiştirilen ve denetleyen yöneten bir karmaşanın kendi içinde yeni ilkel bir karmasa cıkartacağı da illegaliteyi sonuçsuz bırakır...tikel anlamda görüş sağlamlığına dayalı özgür hukuk dünyası bütüncül olmayı gerektirmiyor bazen..
bu hukuk çözümlemesini empati kurularak verilmesi çözümlenmeyi bekleyen psikolojik dürtülerin asılsız ifadelerle bitişiğini tartışmıyorum.ben de coğu yerde büyüleci bir dalgada yerimin kendimi çözümlemek olduğuna kanaat getiriyorum..r


gizli tanıklık; başkaların düşüncesel bozuklarını ve düşünceye dayalı durumlarını merak içinde dinleme isteğinden doğar..
bu şekilde duyguların ifade edilişinde başkasının merasına çözüm bulma arayışı ve kendisine karşı tetikleyen duygularını merak etme isteği tehlikeli atışlara yol gösterme ve bu yollarla kendisini denetleme arzusundan kaynaklı bir takım hayalperest meramkolik kaynaklı olduğunu söylemek pek olasıdır...
bu duyguların yoğunlasması kendi içinde gizli tutulan denetleyici içinde bulur..bu bulunan hal değişikliği ile arzulanan yol haritası arasında büyük bir değişkenlik yatar..bunun önünde kendi kıskançlığında yol göstermişliğine büyülenen kendi içinde yeteneklerini yok edebileceğine kannaat ediyorum..hukuk camiasında kendi dilyle konuşma hürrüiyetini kazanmış bir ülkede normaliyi tartışmak gerekirse ideal olanı bulma arayışına girmek gerekirse hersesin anlayabileceği bir dile sarılması icap eder..

usulde vicdanın payı ne peki?
tabikide hukuku hukuksuzluktan ayıran temel gıda vicdanıdır.vicdan kendi mesleğine büyük bir aşkla yoğunlaşmayı gerektirir.ve bu yolda vicdana düşen kanaat kendi içinde büyük bir belirginlik kazanan hukuku kendine cevirmek hukuku özellleştirmektir..kendi karmaşasında atılmış yönlerin harmonik ortalamasında ortalama bir şekil tuttturmak.aslında pozitif olmak gerekirse pozitife dayanan bir hukuk pozitif insanlardan çıkar.ideal bir insan idealizmi ideal bir hukuku pişirilmiş vicdanıyla meydana getirebilir.mütekamil bir fırsat doğurkanlığını rizikoya uğratmadan değişime ve dönüşüme uğratabilir...

bunun amel etmeye eşdeğer bir sekilde müteamil de olması gerektiği inancındayım..
gezgin imgeler..