Hayatımda ilk defa bir ermeniyi görecektim,o gün sabaha kadar uyumadım duyduğumda.Nasıl birşeydi ermeni sabri amca onunda bizim gibi gözü kulağı vardı diyordum kendi kendime .Ermeni olduğu nasıl belli oluyordu onu çok merak ettim .Rahmetlik babam ermeni nalbat sabri yarın gelecekmiş, dediğinde onunla karşılaşmayı sohbet etmeyi hayel ettim.
Evet ermeni sabri gelmişti köy meydanında ,deli "kürt" mamoğun duvarının dibinde bir heybesi ve yanında eşşekleri nallamak için malzemeleri,tırnak kesmek için orak benzeri keskin bir aleti ve eşeklerin dudaklarına takılan ağaçtan bir kelepçesi vardı.Karşısına oturduğumda çok heyecanlandım ermeni sabri buydu işte kızıl hafif sakallı uzun boylu zayıf gemrik bir şeydi yüzleri de hafif çilliydi,başında ilk defa gördüğüm va hayran olduğum deve tüğünden güzel bir papağı vardı.
Merakım nerden gelmişti:Eğitmen ismail amcam kışın karlı günlerde sömestri tatilinde köye geldiğinde başına toplanırdı babamlar ,amcalar, ismail amcam ermeni katliamının canlı tanığıydı ı uzun uzun nasıl katledildiklerini anlatırdı,Arapkirden sürüler halinde iple bir birine bağlanmış şekilde mürfezeler onlara vura vura morhamama götürüp fırat nehrine attıklarına tanık olmuştu,bağdat bibim ve gebikli yusuf amcada aynı şekilde anlatırlardı ,içim geçerdi bu korkunç katliamı işitikten sonra rüyalarıma girerlerdi,onların yerine kendimi koyardım yatakta nefesimin kesildiğini hissederdim.Anlattıklarına göre korkunç bir katliam yapılmış yanı soy kırımı hem canlarına kast etmişler hem de mallarını yağmalamışlar.
Eşekler sabri amcadan korkuyorlardı ,sabri amcada ağaçtan kelepçeyi hayvanın alt dudağına geçirip hızlı hızlı iple bağlıyordu ,eşek biraz dirense de acıya dayanamıyor sabri amca ile birlikte gidiyordu.Sabri amca mesleğini titizlikle yapıyordu hayranlıkla bakıyordum,önce hayvanın ayağındaki çapakları o keskin aletle temizliyor sonra nal çakıp çiviliyordu o esnada hayvan nasıl sıçırıyordu ve sonra hayvanın ayağını takoz üzerinde törpileyip bırakıyordu.Sonra hayvanın rahatladığı ve koştuğu mutlu olduğu açıkca belli oluyordu,
Merak ettiğim sabri amcayı kim misafir edecekti,konuşa bilecekmiydim düşüm nasıl gerçekleşecekti,sabri amcayı ATÖĞ amca misafir etmişti o da köyün yaşlısı ve dini bilgisi olan saygın bir insandı.Atöğ amca kısık sesli elinden kitap eksik olmayan kırçıl gür sakallı bir insandı,nalbant sabri orada kalıyordu .
Sabahları erken kalkıp 5 km yürüyüp Arguvanda orta okul son sınıfa gidiyordum .Yola çıktığımda bir de baktım Sabri amca gidiyor düşümün gerçekleşme heyecanı sarmıştı beni hem de yanlız ikimizdik,bu büyük bir şanstı benim için,önce sabri amca ile selamlaştım elini öpmek istedim laf koparmak için tabi,ama o elini öpmek için vermedi .Biraz sessiz yürüdükten sonra ben bildiğim halde mahsus nerelisin dedim sabri amcaya , o da Arapkirli olduğunu söyledi,sonra ufak ufak heyecanla konuya girdim,en büyük korkum 15 yaşındaydım çocuk muamelesi yaparda hiç birşey anlatmazsa dedim içimden ama her şeyi anlattı......"......katliam olurken kendisi 8 yaşındaymış,annesini ve 4 ağabeyini öldürmüşler babası normal hastalıktan katliamdan bir kaç yıl önce ölmüş zanatkarmış,lehim kalay işleri yaparmış,nalbantlık mesleğini amcasından öğrenmiş,tüm akrabalarını öldürmüşler mallarını mülklerini talan etmişler,kendisini çobanlık yaptığı bir türk aile saklayarak kurtarmış ,kuzularını gidiklerini güdüyordum eve gitmek istedim bırakmadılardiyor sonra durumu anlatmışlar günlerce samanlıkta yatıp kalkmış ve ağlamış Arguvan da demircilik yapan Vartan uzaktan akrabasıymış onun çok faydasını görmüş.....
Aklımdan hep eğitmen ismail amcamın anlatıkları hikaye değil doğruymuş diye geçti,içimden ne utanmazlık hem canlarına hem mallarına kastet ve hem de düşman olarak gör bu kadar vicdansızlık tanrının hangi kitabında yazıyor dedim içimden ...
Ermenilerin hemen hepsi zanatkar ,üretken insanlar .madencilik,demircilik nalbantlık sıradan meslek değil o zamanlar nal ve özel çivisini yapmak kuyumculuk ,lehimcilik vb eğer bu insanlarkatledilmemiş olsalardı Anadoluda şimdi yoksulluk diye birşey olmıyacaktı,bu katliamın ahlaksal,vicdani,dini,sosyal analizi yapılırsa çağın en utanç verici soy kırımlarından biridir,adamların hem canına hem malına .......dört kitabın dördünüde okudum tanrının bütün kelamlarıda insan denen varlığın kutsallığı ve merhamet duygusu ortak payda...insanlığımızdan utanmadığımız herkesin kardeşce yaşadığı kimsenin kimsenin dinine etnik kökenine karışmadığı güzel bir dünya dileğimla okuyanlara sevgi ve saygılarımı sunarım "ADALET VE MERHAMETE GÜN GELECEK HERKES MUHTAÇ OLACAK......