sevginin semalarında martılar gezinir. her biri diğerinden alacaklı martılar. bunca kargaşanın içerisinde ve aralarında hiçbirisinin diğerini sorgulamadan sürdürdüğü hayatında seneler gelip geçer. en sevdiğin müzikle en sevildiğin yerde değilsindir belki ama sonsuzluğa yakın o bakışlarında hayat yavaşlar. ve tam donuk hale gelmişken hani son vedalardaki gözyaşın gibi yeryüzü birden gözünün önüne dikiliverir. senin çizmediğin hayatının belki de hatta yarısını bile geçmişsin, birden akmaya devam eder hayat. işte o noktada ettiğin dua şudur. Tanrım! beni keşke yaratmasaydın. Oysa içinde son kalan merhametle de hala yardım etmek istersin hiç tanımadığın birilerine. hatta organlarını verecek kadar. ne de olsa yaşarken kalbini bağışlayan insan, böbreklerinden çekeceği acıyı umursamaz bile. hoşça kal sevgilim. hoş geldin Azrail’im.