Sevgili Dostum ,

Ne bir şiir ne bir cevap geliyor artık senden.Gönlüm parçalanıyor dilim varmıyor sormaya ancak içimi kemiren bu endişe…

Bu endişe yok mu ? İnsanı diri diri koyuyor mezara.

Unuttun mu yoksa beni? Günlerdir gözüm evime kadar uzanan ince yollarda. Kah gülümsüyor tozlu yollar halime kah ağlıyor dumanlı başımın derdine. Günler var ki haberini beklerken dakikaları saatlere çeviriyor, saatler ayaklarıma dolanıyor sanki.

Nedir bu manasız boşluk içimde an be an büyüyen. Hayat değerini yitirdi. Bir sözünle aydınlığa kavuşacak günüm. Papatyalarım açacak , güllerim bülbüllerine kavuşacak.

Bahçemi hazin bırakma dostum.Tepeleri denizleri aş ve gel. Gel dostum güllerin boynu bükük kalmasın. Bahar hazan yağmurları gibi yaş dökmesin sicim sicim. Boğazıma düğümleniyor her söz.Dilimden kurtardığımı satırlara döktüm. Hasretten kurtul ve gel.



Nihal EMRE