küçücüktü fidancıklar bol su güneş nasıl da çabuk büyütüyor du
bir gün gelecek kocaman ağaç olacak bol bol meyve verecekti önce yeşil sonra kararacak tı zeytinler
sepet sepet toplanacak yağhaneye gidecekler şifa dolu mis gibi yağ olacaktı
öyle ümitle büyüyordu seneler geçti aradan onlara bakan insanlar
suyunu verip gübresini atıp gözleri gibi büyütüyorlardı
uzun yıllar almıştı almıtı ama çok güzel bir zeytinlik olmuştu
rüzgarda savrulan dalları
kuşlara yuva oluyor nice örtü böcek altlarında barınıyor hepsi mutlu geçinip gidiyordu kış başladı mı
zeytinler oluşur toplamaya gelenler neşe dolu güle oynaya toplarlar
milletin geçim kaynağıy dı bu zeytinler toplanıp yağ çıkınca satılır
kimi düğününü yapar kimi sünnetini
ev yapanlarda borcu olanlarda borcunu öder
bu şifa dolu ağaçlar da mutlu olurdu
kim derdi ki bir gün birileri bunlara göz dikecek
kim derdi ki kökünden kökleyip söküp tarumar edecek
giden ağaçlar ağlar inanın perişan hallerine
ya onları dikip yetiştirenler
onlarda perişan yazık emeklerine gözyaşları sel
ve korumalardan yedikleri taşlar
milletin malı için taşlanır mı zaten yanıyor içleri gitmiş yılların emekleri
ekmek tekneleri
yanmış canları ciğerleri
ah rabbim bu katilleri sana havale ediyorum
sen kahhar isminle kahret ağaçlar için zeytinler için
ya rabbim
açtım avuçlarımı bütün gönlümle sana yalvarıyorum
ya rabbim

AYŞE KARAN