Sevgili Dostum,

Bir gün batımına karşı yazıyorum mısralarımı. Sana küçük bir anımın ulaşacağı fikri heyecanlandırıyor beni. Biraz bocalıyorum , silip tekrar tekrar yazıyorum cümlelerimi. Sözcüklerin en güzelini en büyüğünü, küçük bir zarf ile kalbine göndermek için çabalıyorum. Uğraşım bir hayli zor. Karşımdaki gün batımı rüzgar rüzgar seni bana getiriyor. Gözlerimi senden alıp el yazımın düz ritmine bakamıyorum.İhtişamın ufukları kızıla boyayıp, gönülleri tutuşturuyor.

Kuşları bir telaş almış oradan oraya çığlık çığlığa uçuyorlar.Her kanat çırpışlarıyla hareketlenen hava yüreğime vuruyor.Köpük köpük dalgalanıyorum sahilinde durulacağım .

Her şiir hasretini kamçılıyor. Kimi zaman cümlelerimin gizli öznesi oluyorsun kimi zaman da açık açık beyan ediyorum seni. Hasretin yamaçlarından süzülen nazlı meltemlere karışıyorum.

Amansız bir geceye ramak kaldı. Gözlerin aklımda, ışıklı bir hale içerisindeyim. Hayret! İnsanlar kör bir edayla yürüyor caddelerde.

Salınarak siyahlar içinde bir matem geliyor.Dağınık saçlı, yüzü gülmez… Kederli kederli oturuyor karşımda. Kendimi sormaktan alıkoyamıyorum. Biraz çekinerek ‘bayım’ diyorum. ‘Bayım hüznünüze bir ortak yok mu ?’ Acı bir gülümseme ile gözlerime bakıyor. Sus pus kala kalıyorum.

Nereden çıkıp geldi sanki bu ihtiyar ,omuzları çökmüş, yüzündeki çizgiler matemle işlenmiş adam? Sustukça konuşuyor, konuştukça yüreğimi dağlıyor sanki. Issız bir karanlığın pençesine çekiliyorum. Bir çift endişeli göz düşüyor gözlerime. Senin gözlerin dostum senin gözlerin.

Kendimi deniz kenarın bir bankta otururken buluyorum. Sana neşeli olmasını dilediğim mısralar yazmaya çalışıyorum ancak yapamıyorum, sensiz hecelerim eksik. Her mehtapta denize düşen silüetin eksik.

Şimdi son birkez daha dönüp bakıyorum.Bir bir hatrıma geliyor kitaplar arası muhabbetimiz. Yeni bir seher gibi içimi aydınlatan mektuplar bekliyorum.

Hep yeni kal hep taze hep bahar gibi…

Nihal EMRE