Şimdi yaşamıyorsam bunu en iyi ben bilirim.Sen istersen gününü gün edebilirsin artık...Senden sonra viran olan bir kalbin hayalleri olmaz,umutları hiç olmaz...Seni hala seviyor olmam beni yaşatmaya yetmiyor.Çünkü, beni sevdiğin kadarmış ömrüm...Bitti işte,her başlangıçta olan bir son gibi,bu da bitti işte...Şimdi ne sana sitem edebilirim ne kaderime, nede çektiğim acılara ağlayacak vaktim olur.Ne bahar kaldı ömrümde ne de kış.Bütün mevsimler tükendi artık.Sen benim sonbaharımda kalan en son yapraktın.Bir deli rüzgarın elinden kurtaramadım ya seni,ellerimden kayarken, giden ben,rüzgarda savrulup kaybolan asıl ben olmuşum...Seni sevdiğim kadar hiç yaşamazken,beni sevdiğin kadarla kaldı ömrüm....

Sen sakın kurban olma yoluma.Sana yeniden bu acıları yaşatmak istemem...
Sen sevmezsen ben zaten ölürüm...Sen bari yaşamalısın...
Sana yazdığım şiirlerimde eksik kalan o satırlarda artık ölüm yazıyor,Sayfaların arasında kurumuş gül yapraklarından şimdi kan damlıyor.Ve susuyorsam, bu sana acı vermek için değil,ben bitiyorum, ondandır susuyorum...Dayanmak için harcadığım son gücüm bile bakışlarıma anlam katmaya yetmiyor.Sana son defa ’seni seviyorum’ gibi bakamıyorum...ve işte ölüyorum....Beni sevdiğin kadarmış ömrüm...



Sefer Keskin