-Çabuk tutun elinizi, baylar, bayanlar. Kalkıyor, kalkıyor. Haydi, yüklenin günahlarınızı…
-Cennetten geçer mi evladım?
-Yok, teyzem. Biz oradan geçmiyoruz.
-Hadi, oğlum atıverin beni de bir yere yol üstü.
-İnan ki teyze, olmaz. Ama eğer diyorsan ki illa da bineceğim evvelallah sana da buluruz boş bir koltuk.
-Yok, evladım yok. Az bekleyim ben. Beyim da orada beni beklemekte zira.
-Az, bekle o zaman teyzem.
-Hey, delikanlı otobüsleri karıştırdım belli ki.
-Yok, be ağbim. Biz de bu yolun yolcusuyuz… Hayırdır, bu genç yaşta nereye böyle?
-Ablamı öldürdüm. Aşüfte kocaya kaçtı hem de kanlımızdı.
-Hızlısın be delikanlı. Durduk yerde, tüh…
-Ablam, eniştem bir de doğmamış sübyanı da ekledin mi fazlasıyla günahım!
-Haydi, geç sıraya. Çabuk tut elini.
-Eyvallah, ağabey. Az beklesek…
-Neden ki?
-Kız arkadaşım da gelir az sonra.
-Ooo, siz bayağı yüklenmişsiniz günahı. Bacımın günahı ne ola ki?
-Sorma, hem de ne yük. Söylemesi ayıp, sevgilim de yüklü hani. Gerçi doğmamış çocuğa don biçilmez ama… Mecburen o sübyan da yanacak bizimle beraber.
-Desene, erken tutmuşsunuz elinizi. En arka koltukta iki boş yer var. Yeter ki çabuk olun.
-Cenazesi var be ağabey. Gömsün gelir az sonra.
-Kimin cenazesi ki?
-Anasıgil. Kadın dayanamadı kalpten gidiverdi. Anasını soyup soğana çevirdi bizimki evde kaçmazdan önce.
-Yeter bu kadar. Hesabı bana vermeyeceksin ne de olsa. Az bekleyin. Hesaplaşırsın gittiğiniz yerde. Haydi, haydi yolcu kalmasın…
-Az gelsene.
-Buyur, beyim.
-Beni cennete atsana.
-Yok, olmaz, oradan geçmez.
-Dinle. Bilet parasının on mislini veririm. Haydi, yap bir kıyak.
-Beyim, ben muaviniyim sadece. İnan ki olmaz. Hem çok geç bu saatten sonra.
-Bak, şu güzel sarışını görüyor musun?
-Bana ne ki…
-Bak yaparım aranızı. Yukardan tanıdıklarım var. Hele ki tanı yakından vallahi cennetlik olursun.
-Pardon, beyim. Sorması ayıp nedir senin yükün, bunca günahın?
-Rüşvet ve fuhuş.
-Hım, anlamıştım ben. Geç ağabey, geç.
-Oğlum, oğlum akşam okundu mu?
-Geç kaldın, amcam.
-Ben de kazayı kılarım o zaman.
-Sen iyi misin bey amca?
-Sorma, birader. Hanımı yeni defnettim sonrasında iki veledi. Bana yer kalmadı.
-Senin günahın ne ki amca?
-Hanım boşanmaya kalktı. Boşalttım mermileri.
-Ya, çocuklar?
-Onlar da geride yetim, öksüz kalmasın, dedim.
-Eh, be amca olacak iş mi seninki?
-Baktım boylu boyunca yatıyorlar son kurşunu da kendime sıktım.
-Senin koltuk tek kişilik o zaman.
-Öyle ya, onlar cennetlik ne de olsa. Bak, bu hiç hesapta yoktu.
-Kalkıyoruz ağabeyler, ablalar.
-Oğlum, az baksana.
-Söyle, teyze.
-Şoförü nasıldır bu otobüsün. Durduk yerde kaza yapmayalım…
-Teyzem, düşünme sen bunları. Cümleten kazamız mübarek olsun.
-Hey, delikanlı…
-O buyurunuz, beyefendi.
-VIP koltuk var mı sizde?
-Ne gezer, efendim. Artık her şey standart bu saatten sonra.
-Hayırdır, beyefendi?
-Özledim, çok özledim.
-Neyi efendim?
-O yumuşacık deri koltuğumu çok özledim. Nasıl da yayılmıştım senelerdir.
-Olacağı buymuş demek ki beyefendi onca yaptıklarınızdan sonra.
-Siz ne bekliyorsunuz burada beyler?
-Bizler beyefendiye tahsis edilmiş korumlarız. Başına kötü bir şey gelmesin.
-Oo, artık olan olmuş ama… Neyse, haydi siz de geçin.
-Kalkıyoruz, kalkıyoruz. Cehennem yolcusu kalmasın...