Ulaşılmaza ,ulaşmak en büyük düşümüzdür. Oysa o ulaşılmaz sandığımız tam ortasında olduğumuzdur.

Olmak istediğimiz hal ,yer onun için çabalarız.Oysa o tam olduğumuz yerdedir. Bir perde vardır sadece onla aramızda.O perdeyi açanda sihirli bir el vardır görünmeyen.

O ne bir başkasıdır, ne melek , ne huri ,o tam anlamıyla kendindir.Görünmeyen ise bunu görmeye hazır olmamadır.

Her kez bir şey söyler, onlar aşmıştır ya öyle kolaydır ki. Sen hayıflanırsın neden ben değil onlar..

Bu da bir imtihandır işte.Güvenmek ve anlamaktır tek ilacı. Vakti geldiğinde açacak güllerimizi , dikenlerine katlanarak beklemek.


O an gelir gonca olur önce , hisseder yolu kök olan insan..Sonra açma zamanı geldiğin de o ince çizgiyi anlarsın...Tek çözüm kendini olmak istediğin halde değil ,olduğun halde sevip kabul etmektir...

İşte zaman gelmiştir,sen kendini olduğun gibi dikenle kabul ettin mi açılır güllerin renk renk ve miski amber kokar gülümsemeler...