Ay tek şahitti geceye.Denizden yansıyan yakamozlar gözlerde pırıltılar gibiydi.Sesizdi gece. Sesliydik olabildiğince,coşkulu. Müziği paylaştık önce.Ezgilerde gezindik.Bizi bindirip notalara evrenin en ücra köşesine götürdü ezgiler.Dianisos peşimizden en güzel şarabını doldurdu kadehlere.Öyle sarhoş olunmalıydı ki bu gece..Olunacak geceydi de zaten.Olduk ta.
O geceyi andıkça,Hüzzam makamından “Saatlerce baş başa kaldığımız “ şarkısı dudaklarımda Yaşandı mı yoksa bir yanılsamamıydı bu sendelik.Rüya gibi geçti.
Şarkıları birlikte seslendirmenin bunca güzel olabileceğini düşünemezdim.Bir bütünün iki parçasının yan yana gelip bu bütünü oluşturması gibi bir şey di. Uhreviydi. İnanılmazdı.
Bu yaşananlar insansıydı bu dünyanın olgularıydı.
Ya gece..! Başka bir boyutun yaşanmışlığı gibiydi.Özlenen ve beklenen kurgulanan bir yaşamın var olmasıydı sanki.Suya hasret dudakların suyu kana kana içmesi denli güzeldi.Anlatılması kolay değil.Sözcüklerin kifayetsiz kaldığı,anlatımda betimlemenin yapılamayacağı bir birliktelikti yaşanan. Öylemiydi sence de bilemem ama benim için farklı bir yıldızda yaşamaktı o gece.