Can sızım, sen o hiç gelmeyecek olan baharsın. İşte bu yüzdendir, suskulu hasretimi zemheride avutmalarım.


Kirpiklerimden düşürmeden uyutup, göğsümde taşıdığım cehennem, avuçladığım harsın. Kaburgalarımı çatırdatan sızı, ağaran düşlerim, dilsizliğim…
Sensizlikle didişen sessizliğim.

Ben; yaralı ceylanın, can ruhun, can harbi ile düştüğün cennetin.

Yanardağ ağzından dökülen lav, çöl ile serap, sıratın terkisinde iki kelebek biz değildiysek;
mahşere dek sürecek ihanetinin tadnı çıkar. Çıkar ki; gözbebeklerime yapışan bulutlar, çarpsın hazan yağmurlarını pencereme, dağıtsın evhamlarımı zihnimin girdaplarından.

Kimin sıcaklığıysa avuçlarında tuttuğun ve kime sunduysan küllerimizden doğurduğun aşkı…
Durma yan, döne döne yan.

Geçmiyorsa, yüreğimin buğusu ve göçmüyorsa bakışlarımdaki sen;
Araf’ta beklediğim… Son değilsin de nesin.

/Cansızım.
Can gönder.
Beni cansız bırakma!/





Sude nur haylazca

31 agustos 2014
15:08