Baba erenler kerpiçten yaptığı bahçe duvarını örmüş, bir güzel de samanını bol kattığı çamurla özene bezene sıvamış hatta keramet ehlinden olduğu için duvarla konuşarak önemli bir tembihatta bulunmuş. Duvara demiş ki:

- Ya duvar, İnsanlık hali hatalı iş yapmış olabilirim. Yıkılacağın zaman önceden haber ver haber ver ki önlemimi önceden alıyım olur mu?
Duvar:
- Olur, önceden haber veririm ey erenler der.

Günler günleri kovalar sıvanın yaşı yavaş yavaş kurur. Bir iki ay sonra başlar duvar ordan burdan yarılmaya, çatlamaya baba erenler nerede bir çatlak görse sığır dışkısı, saman ve toprak karışımından yaptığı özel çamurla çatlakları hemen doldurmaya. Bir gün böyle beş gün böyle derken duvar yamalı bohçaya dönmüş haliyle öyle bir an gelmiş ki duvar gece çökmüş. Baba erenler sabah olunca bir de ne görsün duvar olduğu yere çökmüş kalmış. Ne yapsın çaresiz… duvara demiş ki:

- Hani ey duvar seninle kavl-i karar etmiştik. Yıkılacağın zaman bana önceden haber verecektin.

Duvar baba erenlere yapmış sitemini bu kez söze gelerek:

- Ey benim babam, ey erenler sen ne lâfdan sözden ve dahi halden anlamaz bir adammışsın ki her ağzımı açışımda ağzıma bok doldurarak sesimi kıstın, nefesimi kestin, beni susturdun demiş.