Benim dört oğulum olmuş idi
Hiç kızım olmamış idi
Ne çok sevmiştim seni
Bu benim kızımdır demiştim hani

Oy güzel kızım oy
Kara büyülere geldi
O altın çocuk
Yoksa bilirim ki...

Ne anasının sözünden
Ne de senin sevginden
Kopamazdı bir anlık
O oğuldu,o altın çocuk

Yandın biliyorum yandın
A yüzü güzel
A gönlü güzel kız
Bil ki benim gönlüm de köz

Yazık ki bir diktatör muzaffer
Yazık ki oğul oldu,şerbelaya er
Dünyada gözü kalmamış lafta
Bir anası bile ona hasretle yasta

Üstelik de gayet hasta mı hasta
Çileler hep gönlümde sırada başta
Kader işte ne desem boş işte boş
Cümbüşleniyor elemlerim bu hiç de değil hoş

Yanıyor daim mütemadiyen gönlüm
Uzak diyarlardan telefonla bile aramıyor oğlum
Oysa bir an görmese özlerdi anasını
Oysa bir an dilinden düşmezdin sen

Bir ana oğluna hasret böyle oldu
Bir/sen ve oğulun yazık ki yüzü soldu
Bir dulcuk diktatörün ise içi gururla doldu
Kabullenmek çok zordu,olmaz denilen oldu.

30.05.2008.İzmir.
Müfide Decdeli.