hayata selam verdiğin vakte merhaba




şimdi kuşlar çok eski bir kente göçüyor ,sanki yüreğimin dağlarına değecek gibi

kanatlarını açmışlar ve göç yolunu arşınlıyor uzak fısıltıları ..

kuşlar ah siz kuşlar, görkemli bir hikayenin olur olmaz yerinde şaşkınlığı irdeleyen

halinizle beni sarhoş eden kuşlar. barışı çok eski çağlardan beri,ağzında bir zeytin dalıyla

hayatı ifşa eden kuşlar ..

bilirimki insan uçmadığı kadar yürümesini bilmeden adımlar önüne düşen ne varsa

taşı toprağı havayı suyu ezmeyi becerdiği kadar kuşlar kadar değer veremez doğaya

kuşların tüm inancı ,bir yuvaya kuru ot taşımayla başlıyor,üreme gelişme ve dahası

hayatı kavrama yeteneği ,bizlerdeki gibi anlık değil,bir ömürlük oluyor ...

basit anlatımların ,o doğal yanlarıyla hayatı uçarak tazeleyen bu sevinç

ve hüner canlıları .en büyük izlerini hep gökyüzünün ,o görünmez yollarına bırakıyor

insan elini uzatıp tutamadığı kadar gökyüzüne yabancı kalırken,kuşların bu isyan

kokan kıpırdanmaları ,yaşamın ne kadarda asi olduğunu kanıtlıyor ...

posta taşıyan güvercinlerden tutun,göçleri aşikar turnalara kadar ve oradan Anka

ve ismi çokta bilinmeyen renkli kuşlara düşürün yaşamın dengesini

görmek inanmaktır önce,kuşlardaki gerçeğin dengesi hep var oldu

ve olmaya devam ediyor.insanlarsa denge yitirimi bir duygu ağırlığı altında

hayatın katliamını yapıp ,uçamadığı gökyüzüne umutlar doğuruyor ...

bilincimi kuşların kanat seslerine yatırdığım vakit,gözlerime dolan heyecan tarifsiz,

aşkın hudutsuz halini ,bir insan olarak yanlışlarla ördüğüm ve pişmanlık duyduğum

o rastgele saklanış hikayelerimi ,kuşların kanat sesleriyle terapi yapar

sonra yenilerim ruhumu ,çözdüğüm kadar sürer hayat ve hayatın bir yerinde

yine bir kuşun gagasıyla tuttuğu alışkanlıklarımı ,göğsümün yuvasına koyar

ve renkli bir uçurtmanın rüzgarına saklarım hayatı ...

en fazla düşlerim öldüğü vakit ölürüm ,kuşların öldürüldüğü zamanla eş değerde yani

sapansız bir çocukluğu yaşadığım geçmiş,bir koca gülümsemeyle vuruyor dudaklarıma

kuşların o muhteşem şarkılarıyla ,en yüksek sesli dağlara tırmanışım

içimde kopan çığlığın resmidir. geriye yaslanıp kumsala konmuş bir martının

o cüssesiyle hayatı anlatışını izlemek,keyiflerin en kutsallarından ,inanmak

daha ileri gitmek ,bir kuş masalından yola çıkarak daha doğru bir şekil alıyor

kuşlar öğrendiğim sancıların düşünce hızıyla aklımdan uzaklaşması demek

düşlediğim kadar aşkın rayında giden bir vagon adamlığı tertipliyorum sevgiliye

çocuklara pamuk şekerinden bir düş çalıyorum kentlerin terk sessizliğinden

hep bir kuş inancıyla aralanıyor perdem,kuşların üzerine yayılan mavilere akıyor

pencere açılımları ,kapının önünde belenmiş bir kuş sokağı,ardımda sırtıma konmuş

kuşların müjde açan suretleri,elin ayağım uçuyorum işte,uçuyorum kuşlar içinde ..


bir kuşun resmine dalıp,sevgiliyi özlemek ,özlediğin özlemlerle uçurmak gibi kendini

o uzak yerin yar kokan memleketlerine ...



bir kuş zamanı düşlediğim her vakit ,çoğalıyorum hayatın anlamında ...