Heryeri insanlar basmıştı o yıl ve bir önlem alınması gerekiyordu acilen.Ancak kimse bu pis ve iğrenç işi yapmak istemiyordu.Sonun da bu işi yapabilecek birini bulmaya karar verdik.Ben ve bir arkadaşım gerekli hazırlıkları yapıp bizi bu dertten kurtaracak olan yaratığı bulmak için yola çıktık.Bu yaratık oldukça uzak bir yerde yaşıyordu ve söylenenlere bakılırsa artık bu işlerle uğraşmıyor ve yanına gelenleri kovuyordu ama biz şansımızı denemeye karar verdik...Çünkü heryer insan kaynıyordu ve biz fareler bundan tiksiniyorduk artık...


Yolculuk...

O sabah erkenden yola çıktık.Heyecanlıydık ve onu bulabileceğimiz konusunda emin değildik .Ama şundan emindik ki,onu bulmalı ve artık kurtulmalıydık.Bir hafta boyunca çok az uyuyarak ve yiyerek yürüdük.Bu yol boyunca yaşananlar anlatılmaya değer şeyler değil bence ve bunlarla kimseyi meşgul etmek istemem.Ancak şu bilinmelidir ki,ikimiz de birer hacı gibiydik ve kesinlikle adanmıştık amacımıza.Bu insan türünden artık kurtulmalıydık...Ve sonun da bulduk onu...

İnsanlı Köyün Kavalcısı...

’’Bize bu mu yardım edecek?’’ diye fısıldamıştı arkadaşım ve ben de gülümsemiştim.Kurtarıcımızın fiziksel tasvirini yapmalıyım bilmiyorum ancak içimden gelen bir ses yapmazsam daha iyi olacağını söylüyor ve ben de yapmıyorum.Ancak eğer bu yazıyı okuyan birileri var ise hayal güçleri onlara bazı şekiller gösterecektir ve bence bu daha iyi olur onlar için.İnsanlı köyün kavalcısını bulmuştuk işte!...Neye benzediği ya da neye benzemediği,neye inandığı ya da inanmadığı önemli değil elbette ama o yine de bize bazı şeyler sordu insanlar hakkın da,neye benzedikleri,ne tür şeyler yaptıkları ve neye inandıklarıyla ilgili vs.Biz de hepsini tek tek cevapladık ve sonun da bize şöyle dedi,’’anlıyorum...keşke daha önce gelseydiniz,eğer bu insan denen yaratıklar gerçekten anlattığınız gibiyse yakında buraya yani sığınağıma da gelirler ve bu durum da işler benim için hiçte iyi olmaz...’’.Bize yardım edeceği imasından daha fazlasını veriyordu bu sözleri ama henüz net bir söz çıkmamıştı ağzından ve ben dayanamayıp sordum,’’acaba bize yardım edecek misiniz?’’ Bana baktı ve büyük bir enerjiyle ,’’elbette !’’dedi,’’yakında onlardan bir tane bile kalmayacak ve dünyaya barış ve huzur gelecek!’’ Bu sözleri beni anlatamayacağım kadar mutlu etti.Hemen hazırlık yapmaya başladı ve o hazırlanırken biz de bekledik çaresizce,ama bu çok iyi bir amaç için bekleyişti.Sonun da elinde bir kavalla karşımıza geçti ve,’’hazırım!’’dedi.Birlikte yola çıktık...

Kaval Çalan Kurtarıcı Göreve Başlıyor...

Sonun da ,gidişte olduğundan daha hızlı bir şekil de döndük köye.İnsanları gördü ve korktu önce ama sonra çantasından kavalını çıkarıp çalmaya başladı ve başlar başlamaz da heryerden insanlar sökün etmeye başladılar.Bazılar bomba hazırlıyorken,bazıları tecavüz ediyorken,bazıları başka birini öldürüyorken,yalan söylüyorken vs. biran da duydukları hipnotik kaval sesine kapılarak onu yani kavalcıyı izlemeye başaldılar.Bir tane bile insan kalmadı köy de.Bir tane bile..Tiksinti ve korkuyla karışık heryer de ,sesin etkisinden kurtulmuş biri vardır diye aradık ama bulamadık.Sonun da kavalcıyı takipe başladık.Kavalcı ,arkasında insan kalabalığı olmak üzere köyün dışına çıkmıştı ve uçuruma doğru gidiyordu...Sonunda uçuruma geldiler ve kavalcı kavalını birkez daha çalıp uçurumdan aşşağıya fırlattı ve insanlar boşlukta yankılanan sesin ardından,yani uçurumdan aşşağıya atladılar...Sonun da köy yine eskisi gibi huzurlu biryerdi....