Dönüyorum sevmediğim emek vermediğim arkadaşların arasına.Gülüyorlar bense doğru bir duruş için sürekli okuyorum ve yine okuyorum çok okuyorum...



Bilmediğim bir cennet var birde bu dünyada üzüldüğüm ve yazdığım (yazmaya çalıştığım diyelim henüz deneyimim fazla yok) yoksul bir sürü insan.Sorarım varya neden bunları böyle çok düşünüyorum oysa o burjuvaya bir takılsam ver eğlenceyi ( bence bunlar ergenlik sıkıntılarım).O yer senin burası benim yoksul gördüğünde ver parayı bas git içini rahatlat canım zaten sen onu anlayamazsın.


Ben ela ağlarım göz rengimdir, sonra yeşile döner gözlerim anlarım ki onların sıkıntısına yakınım bazen ceza veririm onları yazarken mesela aç kalırım, ince giyinirim biraz olsun anlayabileyim diye.Pekte normal değilim galiba...


Gençler farklı derler hep bense siz gençliğinizde okumazmıydınız diye sorarım.Cevap vermezler çünkü onlar üç darbe görmüştür.Acı dışarıdaydı.(Menderesi asmışlardı, Süleyman DENİZ ’i asmıştı...)Hayır aynıyız derim emekçi
ler hep var.O varoş sokaklarda etini satan, hotel havalandırmalarında yatan, yazın kazak giyen...





Anlamazlar benim yüce arkadaşlarım ama anlatmamı istemezler, ben değiştirebilrim onları sonra ya babasına diklenirse babası parayı keserse benim gibi çalışacakmı olmaz canım ayıp konu komşu neder.Onun için babaya isyan yok.Bir başkasının aklıyla yaşayacaksın, fazla bilmeyecek, düşünmeyeceksin.Bırak herşey paramparça olsun, rahatına bak.



Benim ağrıma gider hakikaten, aslına yatmadan düşünüyorum bu sahte insanlar yürürken yere bakarlarmı diye.Vala...Sağda solda dilenciye sigara uzatırlarmı diye.Gençler yine hep farklı...



Sen koş çamur ayaklı, tutar belki bir emekçi cebinden, sakın ağrına gitmesin, yazlarda sevgiyi sıcak tutar.Ama ben hangi sevgiye dokunabilirim bu insanlar varken, nasıl büyümeliyim düşüncesizlik varken, nasıl okumalıyım sağ sol derken, nasıl sevmeliyim herşey yapayken, nasıl sevişmeliyim tv ekran bile varken, kime hırsımı anlatayım ön yargılar ayakta dimdik duruken, ben bu insanları nasıl değiştirme gayreti içerisinde olmalıyım, bir çoğundan yumruk yerken, nasıl yazmalıyım...



Ne kadar zorlansamda ben hep umutluyum hep umutlu...

’Özlediğim seni içimde kötüleştirdim, çünkü ben güçsüzlüğe dayanamıyorum’



BÜLENT YALÇINKAYA