Yağmur Ve Bulut
Bulutlar irkilmiş bir perde gibi ufukta süzülüyordu.Onu var eden yokluk içerisinde damlasına kavuşmak istiyordu. İçindeki tüm dipsiz varlığı yere yağdırma aşkıyla doluydu. Onu var eden silsile bulutu içerisinde kendisini yere sermek vaktiydi şimdi... Su onunla anlam buluyor,yağmur onunla yağıyor,yer onunla serinliyor ve bereketine kavuşuyordu gökyüzü... Buluta susamış bir yağmur damlacığı bulutsuz bir hiçti aslında. Gökyüzünde asılı kancalar, içindeki boşluğu doldurmak için çokta muhtaçtı aslında suya. Masmavi boşluğa en çokta bir parça bulut yakışıyordu. Bir parça buluta ise en çok irkilmiş bir su taneciği... Sapsarı bir boşlukta diğer bir yarısına kavuşma vaktiydi tamda şimdi. Su damlacıkları olup ufukta süzülme vaktiydi tamda şimdi. Niyeti yeryüzüne seccade misali yayılmaktı. İçindeki benliğe herşeyden çok muhtaçtı... Yanıbaşında duran maviliğe inat beyaz bir elbiseye bürünme vaktiydi. Boşlukta sallanıyordu. Aradığı bir damla su taneciği ve yeryüzüne hükmünü giydirmekti. Yavaş yavaş niyetlendiği sevdasıyla doluyordu. Yağmura dönüşüyordu. Uzaktan köşelerde duran bulutlar ise ona alkış tutuyor hızında şimşeklerini gönderiyorlardı. Su onunla anlam bulmuş, yağmur yine onunla benliğine kavuşmuştu.