Bir yaralı parıltıdır çığlık, ışığı kabir...
İskeletinin içinde çürüyen boşluğu duyumsa; nasıl da tatlıdır canının içinde kıvrılıp yatan sevgilinin dik göğüsleri; öpsem, ısırsam dudağımdan asacaklar...

- Birazdan öleceksin hâlâ gülüyor musun?

- Birazdan cinayet işleyeceksin hâlâ insan mısın?

Duvarı eksik bir zindandır gece, parmaklığı uyku... Kas bağlıyor yavaştan gölgesi; iyi bak göreceksin... Önce elleri beliriyor, sonra da tükürüklü ağzı... Salyalar doğuruyor sanki onu!

- İpi boynuna geçirelim mi?

- Zahmet etme, beni bu ip değil insansızlaşan dünya boğacak...

Derken binaların arasında insanları astılar; Aman Allah’ım tüm kent nasıl keyifli... Cesetlerin üzerindeki kirli elbiseleri alıp insanlık adına yaktılar. İnsan yaksalar daha çok masraf ediyorlarmış...

- Yenildiğinin farkında değil misin?

- Farkındalığım yendi beni, sen değil...

Sonra kadınların rahimleri kurşunlandı; içlerindekinin yarınını kurtarmak istemişler. Babaların dölleri boğazlandı; ustalarını anmak istemişler...

- Hadi on dokuz yaşına gel de öldürelim seni...

- Sen öldür, ben yine büyürüm...