Yine yüreğim pır pır sanırım anlamışsındır. Sensiz uyandığım bu sabahların kahrı çekilmiyor, uyuyamıyorsun, uyandığında her tarafın kırık dökük oluyor. Görmeni istemem böyle boynu bükük halimi, sen üzülürsün diye üzülürüm, ne olur beni üzme. Sersem başımla yine balkondan bakmaktan kendimi alamıyorum. Biliyorum; her balkondan diye cümle açıldığında aynı korkuyu hissediyorsun bak yüreklerimiz nasılda bir. Yaşanmışlıkların geri dönüşü olmuyor işte. Kalbime bir hançer gibi batıyor ya; ben senin gezdiğin yerleri, senin gördüğün yerleri senin gördüğün gibi görmek istiyorum. Bugün yine dillimde seni zikrediyorum…
Başım bedenime ağır geliyor, seni fazla yüklüyorum, yok hayır kesinlikle sitem değil varlığın, var olduğun bana huzur veriyor. Seni çayın tam kıvamında seviyorum, seni ölçülü görüşlerinde, ölçüyü kaçırdığında seviyorum, uykuların firardayken baygın bakışındaki tazeliği seviyorum…
Sen yüreğime dolan ılık bir güneşsin, bakışındaki sitemi bile seviyorum. Ellerim hayli yıpranmış, sana dokunmaya kıyamadığımda dokunmayı, arzulamayı…dizginlediğimde başımdan aşağı dökülen kaynar sulardan ürküyorum.
Öfff!!!!!! Bu yokluğunda ne kadar gaddar batıyor bana; hani gündüzleri dost sohbetleri beni oyalıyor ya birde gece olunca…
Sanki damarlarımdan kan çekiliyor. Dedim ya başım bedenime ağır geliyor, işte bu saatler yani 23 sonrası… Sigarada içmiyorum, çayda çabuk bitiyor, galiba ben çok fena yalnızım. Yine Üzdüm seni. Başını pencereden uzat gökyüzüne bak, derin bir nefes al bende öyle yapıyorum iyi geliyor. Bak ne deyeceğim; saat tam 23’te ama önce o sık izlediğin tv kanalına göre ayarla saatini bende ayarladım. Sonra beraber uzatalım başımızı gökyüzüne ne dersin hemen bu akşam? Ben, beni götürmek istemiyordum o saatlere, bak şimdi birden değişti sabırsızlıkla bekleyeceğim seni…
Artık sabahları çay demlemek gelmiyor içimden, yok hayır sebebi o mendebur kadın değil, daha önce söylemiştim ya beceriksizliğimden boğazıma düğümleniyor…

Akıyor, sersem kan damarımda.
Bütün sokaklar, geceyi üzerime örtüyor.
Susamışım ben sana.
Çığlıklar, atacağım birazdan,
Cümleler şimdi, öksüz kalacak
Sesini yitirmiş, bir ses gibi…
Duyulmayan, çığlığıma çıldıracağım.

(kavanoz dibinde aşk var-şiir- .K.DEMİR)

Hafif bir tebessüm ile gülümsediğinde, gözlerin dünyama güneşli güzel günler bağış eder mutlu olurum; ağzımda, zehrin tadı olsa bile dillim umudu sayıklar.
Ben sana umut umut demiştim, sende tutmuştun umudu. Öfkelendiğinde yani ağzında zehrin tadı olduğunda; beni düşünüp, gözlerinde güneşi taşırarak umut! umut umut!! Umut deyişinde yüreğime yaz sıcağında serin umut damlaları damlatırdı.
Senin varlığına bir kez daha şükrediyorum. Herkesin bir seni olmalı yaşayabilmesi için, herkesin bir ayrılığı olmasın ama; sensiz yaşamın çekilmezliğini çok iyi anladım. Ne zaman döneceksin…?
Saat yirmi üç on gülümse;
Gamzelerinde gül açsın
Dolaş yüreğimi, yasakların inadına
Ömrümce ilk defa seninle mutlu oldum.
Korkusuz olsun adımlarımız ki`, mutluluğumuz ebedi…
Hep sana gözlerine dair…
Yüreğim çırpınıyor
Bekledim, bekledim
Gelmedin…
(k.d.a.v.-şiir- K.DEMİR)
Kazım DEMİR




.