Bu gece yokluğunun dökümünü yapıyorum.
Aylar önce sensizliğe yazdığım şiiri okudum birde dün gece yazdığımı...
Hiç fark yok... Neden azalmıyorsun bende? Neden gidişin dün gibi?
Neden sana yazdığım her yazı hep aynı yerde tıkanıyor?
Ben bugüne kadar kimseyi yokluğunda bu kadar önemsemedim
Kimseyi yokluğunda bu kadar......özl...emedim...... ve şuna emin ol; hiç kimse yok’ken bu kadar sevilmedi...
Benim karşıma ’aşk’ diye bu sonucu çıkaran yarım kalmış’lıktan başka bir şey değil bunun farkındayım..
Ama iyi ama kötü bitmeli her hikaye!
Sen bitmedin. Bitmeyensin.. Ayrılığın adını koyamadık sevgilim.
İşte bu yüzden kopamadık birbirimizden bir türlü.. Ben yarım kalan ve adı konmayan hiç birşeyi unutmam...unutamam..... İçimde sızısı kalır.
Ya herşey yaşanacağı yere kadar yaşanıp sona ermeli
ya da ayrılık sözkonusu olduğunda bir daha kimsenin çıtı çıkmamalı!
Biz bunu başaramadık ayrılamadık! Sen yaşanıp da bitseydin eğer hatrıma gelmezdin.
Seni bu kadar yazılası yapan yarım kalmışlığındır..
O gecenin sabahında ayrılığın aklına nerden geldiğini biliyorum...
Anlamıştın benim soyut’ a tutkun olduğumu... O yüzden gittin kim bilir...
Sevilmek için güzel hatırlanmak için kayıplara karışmayı tercih ettin...
haklıydın belki de... Olağan hiç birşeyi sevemedim ben hayatım boyunca.....
Herkesinher an yaşadığı hiç birşeyi benimsemedim...
Ben yaşadığım hiçbir aşkı hayatın akışına bırakmadım.
Bunu yapanlar her zaman kaybeder...
Zaman denilen kavram düşmanıdır aşkın...
eğer ortada aşk denen bir şey varsa ne yapıp edip zamanı durdurmalı.
Biz bunu başaramadık.... oysa bu o kadar zor bir şey değildi sevgili...
Farklı bir dokunuş/ağızdan çıkan ve bugüne kadar kullanılmamış bir söz yeterdi zamanı durdurmaya.....
Ben aşktan söz açıldığında zamanı durduramayan kimseyi sevemedim...
Ondandır belki de varlığında sevemediğim insanları yokluğunda düşlemek....
Belki de onandır yanındayken yüreğinin gurbetine düştüğüm bir sevgiliyi sılasında özlemek..
Yokluğun hiç de adil değil... beni yok ediyor seni var ediyor sevdiğim..
Evet seviyorum seni varlığına rağmen!
Üç mevsim değişti bu şehirde ama ben varlığınla-yokluğunun ¤¤¤atını çözemedim...
Artık seni yaşamak istemiyorum! .... öyle bir sen yarattım ki sen yokken yaşanıldığı an yitirir anlamını...
sen yokken yarattığım sen yasakladı sana dokunmamı...
Sana düşman bir sen var içimde.... seni senle savaştıryorum olan bana oluyor...