1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
663
Okunma
Eskiciii diye bir ses yankılanıyor sokağın başından.
Sonra sayıyor; ’eski dolaplar, eski sobalar eskiciii’ diye tekrar başa sarıyor adam kaseti.
Nisan ayının sonları.
Bizim değişmez Karadeniz havası bir soğuk bir sıcak...
Öğlen yemeğimi yedikten sonra çekildim odama.
Ardından değişmez ikili; çay ve sigara!...
Odamın penceresini açar açmaz eskicinin o tiz sesi tırmalıyor kulaklarımı.
O an eskicinin ’eski’ deyişi alıp götürüyor beni ’eski zamana...’
Peki insanın eskisi nasıl olur ki? Mesela; eski arkadaş, eski sevgili, eski eş gibi...
Aslına bakılırsa eski diye bir şey yoktur.
Sadece biraz yıpranmış,
belki biraz üzeri tozlanmış ve biraz da zamanın gerisinde kalmıştır ’eski’ dediklerimiz...
12.04.2014 / 13:47
Erol Almak
Cevap Yaz