Evlat denilen Rabbimin en güzel hediyesi. Anne baba olabilmek aslında en büyük zenginlik.

Bu konuda içleri yanık, kalpleri buruk insanlarda var elbette. Çok istedikleri halde anne veya baba olamayan bir çok tanıdığımız var çevremizde. Allah onlara sabır ihsan eylesin.

EVLADI OLUPTA KIYMETİNİ BİLEMEYENLER, BIRAKIP GİDENLER...

Hatta cami avlusuna vs bırakılan bebekler. Kimseyi kınamak, ayıplamak değil niyetim. Ama üzülüyorum, kıyamıyorum o minicik yüreklere. Annesini veya babasını özleyerek, geceleri gizli gizli gözyaşı döken bu çocuklar kalbimi acıtıyor. Belki annelik iç güdüsü...

Bazen minicik bir kedi yavrusu, bazen ördek yavrusu... Sokakta bulsak çoğumuzun içi parçalanır.Hepimizin az çok kalbini bezeyen merhameti vardır. Ama biz kadınlar, biz anneler herzaman bir kaç adım öndeyiz sanıyorum. İstisnalar vardır muhakkak...

Şu yukarıda gördüğüm resim ve hikayesi kalbimi parçaladı. Özürlü olduğu için evladından utanan, arayıp sormayan baba örnekleri son zamanlarda beni bu tür yazılar yazmaya adeta zorluyor...

• Ebu Hureyre (radıyallahu anh) anlatıyor:

Bir adam gelerek: Ey Allah’ın Resulü! İyi davranıp hoş sohbette bulunmama en çok kim hak sahibidir? diye sordu. Hz. Peygamber (aleyhissalâtu vesselam): Annen! diye cevap verdi. Adam: Sonra kim? dedi, Resûlullah (aleyhissalâtu vesselam) Annen! diye cevap verdi. Adam tekrar: Sonra kim? dedi Resûlullah (aleyhissalâtu vesselam) yine: Annen! diye cevap verdi. Adam tekrar sordu: Sonra kim? Resûlullah (aleyhissalâtu vesselam) bu dördüncüyü: Baban! diye cevapladı.

Buhârî, Edeb 2; Müslim, Birr 1)

Sizleri resim ve hikayesiyle başbaşa bırakıyorum.

’’ Japonya’da olan bir depremde kurtarma ekibi genç bir kadının yaşadığı enkaza ulaşırlar. Yıkıntıların arasında kadının cesedine ulaşırlar. Kadının enkaz altındaki pozisyonu biraz ilginçtir sanki ellerinde birşey tutarak iş yaparken dizlerinin üzerine çokmüş haldedir.

Bu esnada sanki ev üzerine yıkılmış gibidir. Kurtarma ekibinin lideri yine de canlı olma ümidi ile kadına ulaşmaya çalışır, maalesef kadın çoktan ölmüştür.

Ekip oradan başka bir enkaza hareket etmek üzere iken bir sebepten dolayı ekip lideri açtığı delikten içeri doğru kadının cesedinin altına doğru bakar ve seslenir ! "bir çocuk!..bir çocuk var!" der.
Ekip uzun bir çalışmadan sonra çiçekli bir battaniye içinde ölü kadının cesedinin altında 3 aylık bir çocuk bulurlar. Kadın son bir hamle ile çocuğunu kurtarmak için bedenini ona siper yapmıştır. Ekip çocuğa ulaştığında hala bebek uyumaktadır.

Doktor çabucak gelir ve çocuğu muayene eder.
Battaniyeyi açtığında içinde bir cep telefonu bulur. Ekranda yazılı bir mesaj vardır. mesajda şu yazıyordur!..

" Eğer kurtarıldıysan, seni sevdiğimi hatırla!"

Bir annenin çocuğuna olan sevgisini ölüm anında bile ona anlatma çabasının en güzel örneği !!