senli olmayı anlatsana ey sensizlik...!




bas cümle başı tetiğine
aklımın firarını nişanla
ardı ardına çözülen kelimeleri
canımı acıtmadan
doldur eli yüzü sen yalnızlığıma
ki
İsa doğmadan
insan bozulmadan öncedir acılarım
sana dair yazdığım suyun rengindeki figürler
buna tanıktır ey sensizlik...!


oracıkta
elime aldığım kağıda
şekiller vermeye çalışırım
ve neye benzediğini bilmediklerime
seni anlatırım
hurafe sandığın
bütün oldular
bir kuşun ansızın ölümüdür
öldüyse bile kuş yaşamıştır
yaşanmıştır olmadığını sandıkların...!


yağarsa yağsın kuraklık
varsın pencereme yıkılmasın ıslak
sen avucuna senli olmaları sıkıştırıp
duyumsadığım halime gel
acıtma ama
onca acılara say
ve duvarın gölgesine uçur seni


anlat bana
özleme dair ne varsa
yarını beklesin kavuşmalar için
düşük yapan hayata sorma aklındakileri
sadece yüreğinin kıyısına kapılıp
düş basan haliyle anlat senli olmanın hikayesini...!





anlat, anlat ki bilmediğim gibi olmayı öğreneyim ....