...Bu gün içimde muhteşem bir sevinç var .Hayırlara dedim sabah uyandığımda .Dinlenmiştim dünkü yorgunluğumun üzerine uyku iyi gelmişti.İş yerime geldiğimde yine içimdeki kıpır kıpır heyecanla açtım kapıyı besmelelerle güzel bir iş günü diledim kendime.Gün güzeldi hatta kendime minik mutfağımda salata ve köfte hazırladım.Uzun zamandır beslenmem dikkat ediyorum desemde inanmayın.Fakat iki ayda tam oniki kilo verdim .Ne güzel değil mi!Ellidört beden giyerken şu an kırksekizim.Asıl hedefim hastalanmadan önceki kiloma dönebilmek .Acaba yeniden otuzaltı beden olabilecekmiyim.Bu gidişle ben sınırsız ümitliyim.abaöylesi harikalıklarla gün giderken yemeğin üzerine çay iyi gider değil mi!İyide gitti gerçekten .Ne zamanki çaydanlığı ocaktan aldım dünyam tersine döndü:(.Mağazaya giripde koca koca camlardan karşıdaki parka ve mezarlıktaki minik ormana ulaşma çabaları hep görüntüsüz engel cama çarpmakla son bulurdu.Bu sefer bizim kocaman kara sineğimiz kanatlarını ocağın ateşinde yakmıştı.:(Ocağı silerken fark ettim hala yaşamakta.Şu empati huyumu hiç sevmiyorum her olayda karşının yerine kendimi koymayı anında kendiminde yanık acısı çektiğimi gördüm.Ve çaresizlikle kıpraşan zavallı sineğe ne yapabilirimi düşündüm:(
Yapabileceğim ne vardı ki.Olan olmuştu ve mutlak ölecekti ya açlıktan uçamayacağı için ya da yanıklarından.Öylesine üzgünüm ki anlatamam..
Yaşadığım gördüğüm ,izlediğim tüm olaylardan dersler alan bir yapım var..Tanıyanlar bilirler ben karıncayı dahi ezmem bilerek .Can vermedik ki alalım derim.İzlemek zorunda kaldığım bu olay bir defa daha düşündürdü beni bize verilen can/ı teslim saatimiz.
Şu an hepimiz bir şekilde dünyanın nimetlerinin tadındayız..BU illaki gezmek tozmak eğlenmek değil.Nefes alabilmek bile bir nimettir.
Ne kadar arsızız hiç aklımıza bile gelmiyor günün anlarında ölüm saatimiz.Ha bana gelince iş yerimin karşısı mezarlık maşallah her gün sabah akşam ve sigara için kapının önüne çıktığımda ölmüşlerimize okuduğum gibi Rabbimden kendi ölümüm içinde hayırlısını istiyorum.Ölümün bile hayırlısını istemeliyiz.Nice günlerce aylarca yıllarca göz gözleyerek yatanlar var.Babam ben akşam yatayım sabah uyanmayayım derdi.Öylesine de bir kavuşması oldu Rabbine.Sabah uyanmadığı için bakan erkek kardeşim babamı yatakta gülümserken görüyor sesleniyor ama ses yok .Şaka yapma baba gülümsüyorsun diyor ne zaman ki babama dokunuyor gereği anlıyor ve inanamıyor..
İşte bu noktada dileklerimize de dikkat etmemiz gerekli diye düşünüyorum..Rabbime kavuşmamın bende uykuda gerçekleşmesini diliyorum vakti saati geldiğinde..

<< durup bir defa daha düşünmeliyiz yaşarken hayatı>>

................................................................EMA