Bir tarafta doğan binlerce yeni hücremiz varmış.

Yaşamın güzelliğini hatırlatan , her an yenilenen ,coşan...

Bahar bahçe dolaşılıp umut ekilir ,umut toplanırmış bu mevsimde. İyiye ,güzele dair sözcükler büyütülürmüş gelecek yeni güne.

Ama durmazmış bazı ruhlar. Devam edermiş acıtmaya.


Hızlı adımlar atılıyormuş bugün. Hani böyle yetişme telaşından çok , yeri eze eze olanından.

Hani her adımda ayaklarının altına iğneler batıyormuş da saç diplerine kadar ulaşıyormuş gibi olanından.

Hani bir türlü açılmayan kavanozun kapağıyla mutfakta boğuşurken...

Gidilirmiş işte o ülkeye.

Kimileri çoktan cehennemin tarifini yapmış . Adını koymuş . Hükmünü vermiş. İlan edilirmiş bilene bilmeyene.



Küçük zamanlar seçmiş kendine , bazı kadınlarla bazı adamlar.

O bilindik şarkıyı birlikte söylemiş.

Bir varmış , bir daha varmış bu masalda. Öfkeyle büyüyen , büyütülen her şey can yakarmış.

Kahramanlarının dudaklarında ne güzel sözler varmış oysa . Zaten o dudaklar hiç kötüye değmemiş.

İçtenmiş her sözcük , en derinden , en kıymetlisinden , en çok can üzerine olanından , titreyeninden. Çünkü sözcüklerden ibaretiz eninde sonunda , varlığımıza kattıklarıyla ...

Bir varmış bir daha varmış . Yenilenen hücrelerin içinden bazıları hunharca öldürülmek istenmiş.



Giyotinler çıkmış meydana. Her türlü katlediciler hazır edilmiş. Katli vaciptir fermanları okunmuş her gün.

Lakin gerek yokmuş buna. Zehirliymiş bu ülkede bazı sözcükler . Bir tanesi saplansın hele , tüm idam sehpaları yerinden oynarmış.

Belki bilinmezmiş ama , burada bazı canlar sadece sevgiyle beslenirmiş.

Tek bir kötü söz yetermiş kalp kırmaya. Kırılana ne desen boş , batar illa ki içten içe.

Sözcükleri saplandıkları ruhtan çıkarmak zormuş. Uzun uzun severlermiş acıyan yanlarını , baharın sıcağında iyileştirmeye çalışırlarmış.

Tüm olanlara rağmen güzel sözler ekmek için yeni tohumlarını çıkarırlarmış ambarlarından.

Gökten hiçbir şey düşmemiş bu masalda. Gökyüzüne bakarmış anlatıcılar o günden beri . Lakin nafile...