Epey zamandır, epey dediğim bir aydır, eli yüzü düzgün bir film izleyememiştim. Kendi kendime ‘İmparatorluk doğal sınırlarına kadar genişledi’ diye bir fikir attım ortaya. Yeryüzünde şu an itibariyle zevkle izleyeceğim film kalmamış, demektir bu. İşte tam kendi kendime böyle düşünürken yaklaşık beş altı aydır, PC’de öylece duran ‘’Meryem’’ adlı filme bakmaya karar verdim. Benim aklımda Hz. Meryem filan vardı…
Bilirsiniz bizde son dönem sinemasında -Yeşilçam sonrası-, birkaç tür sinema var… Siyasi yönü ön planda olan berbat Kürt filmleri, popüler film sektörünün ortaya çıkardığı boktan filmler, bir de bir elin beş parmağını geçmeyen yönetmenlerin çektiği kaliteli filmler var. Burada es geçtiğimiz bir sinema var: Yeni nesil kabul edeceğimiz yönetmenlerin çektiği düşük bütçeli filmler. İşte ‘’Meryem’’ bu sinemanın ürünü.
Filmin yönetmeni Atalay Taşdemir, yüzde yüz Türkiye yapımı, 2013 yılı, tür: Dram. Oyuncular: Zeynep Çamcı (filmdeki performansını çok beğendim, roman kahramanları gibi bir karakter, Leyla ile Mecnun adlı TV dizisinde de oynuyormuş, ne yazık ki Recep İvedik-2 ve 3’te de, Beni Böyle Sev TV dizisinde), İsmail Hacıoğlu (adamı öfkelendirecek kadar bir iyi oynuyor rolünü), Zerrin Sümer ( bunun da oyunculuğunu beğendim).
Konusu:
17- 18 yaşlarında, güzelliği ile tüm kasabanın ilgisini çeken Meryem’e, aynı kasabada yaşayan ve oğulları İstanbul’da çalışan bir aile talip olmuş ve 10 gün içerisinde nişan, kına gecesi ve düğün yapılmıştır. Meryem ‘in Kocası Mustafa, düğünden ancak bir kaç gün önce gelmiş ve 6 gün evli kaldıktan sonra “Bir düzen kurar, seni de İstanbul’a alırım” diyerek yaşadığı şehir olan İstanbul’a dönmüştür. (Klasik bir konu ama iyi işlenmiş bence). Kayınvalidesi ve kayınpederi ile yaşamaya başlayan Meryem, bir yandan hasret çekerken, bir yandan da umudunu korumaktadır. En önemlisi de evin her türlü hizmetini görmeyi görev saymıştır kendine. Çünkü o evde gelin olarak bulunmasının asıl nedeni iyi hizmet etmesi içindir.

Kayınpederi Süleyman, ölen babasının çocukluk arkadaşıdır. O eve gelin olarak seçilmesi de Süleyman’ın arkadaşına olan vefasıdır! Meryem, zaman zaman umutsuzluğa kapılır. Ama annesi hep sabır öğütler. Çünkü gelenek böyledir. Koca evine girdin mi, oradan dönüş yoktur. (Yine klasik ama Orta Anadolu’da bir gerçek). Meryem bir yandan da çocuk yapamadığı için üstü örtülü bir dille suçlanmaktadır. Bu arada beklenmedik bir gelişme olur. Askere gitmeden önce Meryem’e âşık olan Murat, terhis olup gelir. Ama gelen Murat, giden Murat değildir. Askerde yaşadıkları ona ağır gelmiş, uzun süre psikolojik tedavi görmüştür.

Ve bu haliyle Murat, Meryem için ciddi bir tehdit unsurudur. Meryem bu durumu kimseyle paylaşamaz. Ama kasaba küçüktür ve hiçbir şey gizli kalmaz. Kayınpederi Süleyman durumu öğrenince bir çare düşünür. Tek geçim kaynakları olan ineklerini satar ve parayı ev tutması için oğlu Mustafa’ya yollar. Sorun çözülmüş, Meryem kurtulmuştur. Yol hazırlıkları başlar. Çuvallar yapılır. Bulgur, tarhana, erişte vs. Allah ne verdiyse… Meryem, yola çıkar. Ama o, herkesin beklediği sona gitmeyecektir.
Filmde deli spastik özürlü rolünde oynayan oyuncuyu da anmak lazım. Tıpkı benim edebi metinlerimde geçen özürlülerin hareketlerine benzer hareketleri var. Ve Meryem’in zavallı ile olan diyalogları da bana edebi metinlerimde geçen Yasemin- Kemal diyaloglarını anımsattı. Ve bu çok hoşuma gitti. Filmi anlamlı kılan zaten bu iki oyuncudur.
Klasik Anadolu örf-adet-törelerini anlatan filmlere karşı önyargısı olan benim gibi biri, bu filmi beğenmişse bu işte bir iş vardır… Genelde film hakkında olumsuz eleştiriler yapılmış izleyici tarafından. İMDb: 7.2 eleştirilere rağmen.
Yönetmen Atalay Taşdiken’in diğer bir filmi ‘’Mommo’’dur (2009, ‘’Kız Kardeşim’’). Bu filmini henüz izlemedim. Ama izlemeyi düşünüyorum. ‘’Mommo’’yu çok övüyorlar bakalım, yakın zamanda izleriz…
Bu arada ‘’dul’’, ‘’yalnız’’, ‘’güçsüz’’, ’’namusuz’’, ‘’namuslu’’ kadın söylemi üreten topluma ve erkek egemen dünyasına yazıklar olsun. Filmi izledikten sonra bunu haykırmak istedim.
Bu filmi izleyen Sonbahar, filmini de izledi.
İyi seyirler!