/Mütevazı Monologlar/


 

“Ah kimselerin vakti yok

Durup ince şeyleri anlatmaya” (Gülten Akın)    




"Sus" dedi saki.

Cebimdeki tüm sesler düştü, sağır olmadığım anlaşıldı.
Sonra yine kendi bozdu o haritalara sığmaz sessizliğimi…  

"Beyaz bir kağıdın başına gelebilecek en kötü şey nedir? "
"Bir şiire yataklık etmektir" dedim.

  Bir kadın… D’eniz olabilmeyi sonuna kadar başarabilmiş bir kadının rengarenk harfleri gömüldü benim içime. Oysa ben denizin d’sine bile fersah fersah uzakken o denizin ta kendisi olmuştu, olabilmeyi başarmıştı. Kıskandım mı? Kıskanmadım belki sadece ihtişamlı bir imrentiydi hissettiğim, hepsi bundan ibaret.




Kelimeler, onlardan mı bu tiksintin? dedi.
Tiksinmedim, yoruldum.



Zalim bir duyarlığa sahip kelimeler. Ve onların binlerce anlamından yoruldum artık. Bir aldatmacadır kelimeler .Hepsinin apayrı anlamları vardır milyonlar belki de milyarlarca benim için.. Mesela sebzeli bulgur pilavı. Hani şu domateslerini sonradan koyduğunuz. O, dün sebzeli bulgur pilavıdır fakat bugün sebzeli bulgur pilavı değildir. Bambaşka bir şeye dönüşür bugün. Bambaşka bir hüzündür, bir uçmak hastalığıdır, ipeksi bir hal. Özel isimlerden bahsetmiyorum, sıradan isimlerin özel anlamlarından bahsediyorum size. Hani o hayatı,  zihni ve kalbi bir yere çivileyen özel anlamlardan… Var mı bunlardan haberin?  


Yani ben ne kördüm ne de sağırdım saki. Sadece kelimelerin gerçek yüzüyle tanışmıştım. Herkes için her şey için ve her an için değişen o yüzüyle. Riyakâr, samimiyetsiz ve uzak yüzüyle. Kavrulmuş onca kelimenin üstünde taşıdığı o yepyeni acıtan ve tükenmeyen anlamlarla. Kelimeler hayata karşı korumazlar, tam tersi ateşin tam ortasına iterler sizi.   Tek bir kelimenin içimdeki bir çok anlamı böyle sarsma kudreti varken…

Söyle saki, söyle…
Biz şimdi ne yapacağız bunca kelimeyle yalnız başımıza?  

“Kurşun kalemin hatırına beni anla
Razıyım uçsun bu şiir silgi tozlarının kanatlarında.

…


Geçti ömrüm iklimden iklime
Yuva yaptım kaç paket cigaranın bacasına
Yorgunum kahvem çamur gibi
Batmaya da razıyım, artık beni anla … (Didem Madak)”  


Sinem Ilgın Omay