İçimde bir burukluk, kalbimde bir sessizlik hakim oldu.Bahardan mıdır neden bilmiyorum ama hep karamsar düşünür oldum.Tabiat yeniden canlanır iken benim de içimde bir şeylerin canlanması gerekir.Nedense hiç de öyle olmadı.Ben yaşamayı severim .Hayatı hak ettiğin gibi yaşa derim.Etrafımda olup biten olaylara hep iyimser bakmaya çalışırım.İyimser bakarım ki hayat daha güzel ve yaşanır olsun diye.
İnsanı bir güle benzetirim.Bir gül kadar zarif ve özenle yaratılmış.Yüce yaratıcı öyle özenle yaratmış ki.En küçük bir hatayı bile kabul etmeyen güzellik de.Gözler,ağız,burun adeta bir simetri harikası,o kadar doğru ve uyumlu.Bu harikalar işlevini kaybetmeden kıymetini ne yazık ki bilmiyoruz.İşte gül bu noktada harika bir uyum gösteriyor insanla.Gül henüz tomurcuk haline gelmeden önce bir çöp parsından ibarettir.Etrafında ki hiç bir canlıya ,hiç bir şey ifade etmez.İnsanın on üç yaşına kadar ki ömrüne benzer.Sonra yavaş, yavaş gül tomurcuk yırtıp kırmızısını azda olsa göstermeye başlar etrafına.Bu da on üç ile on yedi arasıdır.Bir de bakarsın ki tomurcuk oluşmuş.Ha der herkes, ya bu ne der .Çünkü bülbülün gülün başın da ağladı o an dır.İnsanın da adeta etrafına herkesi topladığı kişiliğini bulmaya başladığı akabinde de kişiliğinin oturdu an yani on yedi ,yirmi iki arası.Gül açtıkça güzelleşir güzelleştikçe sevilir,sever.Hayatın en güzel yılları yaşanır. Bir çırpıda biter adeta, bir su misali akar gider ömür. Birde bakarsın ki yaş kırk’a dayanmış.Başını kaldırıp baktığın da dersin ki; aman Allah’ım ne çabuk geçti bu ömür ,demeden kendini alı koyamazsın.En verimli, en başarılı yıllarıdır insanın bu yaşları.Kırk’ın dan sonra gül yavaş, yavaş yıpranır,yapraklar solmaya, büzüşmeye başlar.Gittikçe de tek, tek dökülür.Birde bakarsın ki üzerinde, hiç yaprak kalmamış.Ah’lar feryatlar boşa, ömür geri gelmez.Nasıl o gülün ömrü soldu bitti ise bizde öyle solar biteriz.Ömrüm bir gül misali bitti de gitti deriz.
Bu ömrü bitirirken.İnsanlığa,devletimize,bayrağımıza,milletimize,ailemize ve dostlarımıza yararlı birer fert olarak bitirirsek ne mutlu bize ve bizim dostlarımıza.
ERHAN TABUR